Delta Sports twee maten te groot: 2-9

De trainers en coaches van Delta Sports en Sporting hadden de laatste weken al aardig wat contact via de blogs gehad. En vandaag speelden we dan de tweede wedstrijd tegen elkaar. Uit werd het een nipte 3-2 nederlaag, maar we wisten dat het vandaag zwaar zou worden. Delta Sports, met 18 uit 6 geen kinderachtige score tot nu toe, stond messcherp aan de start, gewaarschuwd door die thuiswedstrijd. De eerste tien minuten konden we het nog bijbenen. Lot en Emma hadden een aanvallende rol zodat we zelf aan voetballen toekwamen. Gaby (uit de MC1, dank voor het meedoen Gaby!), Janneke en Isa hadden de taak om de sterke spitsen van Delta Sports tegen te houden. De keuze pakte na de goede start niet goed uit. Binnen een kwartier liepen de gasten uit naar 0-4. Kristien, de meer dan verdienstelijke standin voor Emma, kon er allemaal weinig aan doen en de spitsen (Aïscha en Noelia) waren dan ook van grote klasse. Niets voor niets speelt een aantal van deze dames in regionale selecties. Vlak voor de rust kwamen we een beetje in ons spel, met voorzichtige aanvalletjes, maar de Houtenaren scoorden nogmaals: 0-5. De wedstrijd was gespeeld, omdat we op alle fronten werden afgetroefd.

In de tweede helft was de spanning er van af en kwamen we beter in de wedstrijd. Delta Sports werd wel wat slordiger, maar daarmee zouden we onze MC2 tekort doen. Isa, Fatosj en Janneke kregen meer vat aan de rechterkant. Hildegard speelde op de toppen van haar kunnen en hield de goede rechtsbuiten redelijk in bedwang. Paula en Josien speelden fel en behoorlijk fysiek en kwamen daardoor goed in hun spel. Gaby herstelde achterin een hoop en dat gaf gelegenheid aan Emma en Lot om druk op de tegenstander te zetten. Mieke en Laura oogden wat flets in dit geweld, maar wisten het spel goed breed te houden. Mette, die in de eerste helft nauwelijks in het spel voorkwam, bloeide op en kwam dreigend door. Toen het 0-8 stond leidde dat tot twee goals binnen de minuut. 'Het kan nog' schalde het over het veld, maar verder liet de tegenstander ons niet komen. De 2-9 die het uiteindelijk was een verdiende stand.

We hebben na deze wedstrijd besloten dat we de hoofdklasse vaarwel zeggen en overplaatsing aan te vragen bij de KNVB. We zijn dan niet alleen al onze overwinningen kwijt, maar nu óók onze nederlagen. Lot schuift door naar de MB1 die spelers tekort komt. We hoeven in de eerste klasse dan niet meer zo op onze tenen te lopen, zoals in de laatste wedstrijden. Wat mij betreft pakt Delta Sports na een spannende strijd met RKDES en Kadoelen de titel. Een zeer gedreven en serieus team, maar sportief en sterk. Dinsdag trainen we nog een keer en gaan dan even met rust. Op 12 januari spelen we tegen JSV MC1 voor de beker. Een team dat in de MB-competitie meedraait dus een fikse opgave.

Afgelast, en dan?

door Hugo
Vrijdagavond blijkt dat de KNVB alle wedstrijden heeft afgelast. Ook onze wedstrijd op kunstgras tegen Kolping Boys. Wat te doen? De MB en MC teams hebben op zaterdagmiddag het C-veld tot beschikking. Omdat de Mb2 en de Mc1 daarvan geen gebruik maken wordt afgesproken een gezamenlijke Mb1/Mc2 training en oefenpot te houden.

Tijdens een grijze maar lekker droge zaterdagmiddag zorgt Rob Sick eerst een gedegen opwarming. Daarna volgde een goede oefening om openingen vanaf rechts te maken.
Het oefenpotje onder leiding van Nanne Nauta tegen de MB1 was wat rommelig, ook vanwege de nogal rare verhouding van 6 tegen 10. Opvallend was het goede spel aan de linkerkant, vooral in de tweede helft, waardoor Laura (zij weer!) twee maal kon scoren. Maar ook Josien wist het net te vinden. Wat de coach in ieder geval kon waarderen was de hoge opkomstpercentage en de flinke inzet. En Isabel als noodgedwongen (hamstringblessure?) reserve van de reserve-doelvrouw was ook een kleine verrassing.

Wind en fysieke tegenstander beuken MC2 weg

Na de eerste overwinning van vorige week wachtte een zware klus: uit tegen Kadoelen. Samen met Delta Sports en RKDES nog zonder puntverlies. De tocht naar Amsterdam-Noord viel niet mee. Hugo en Stefan wisten de aangekondigde file nog mooi te omzeilen via de wisselstrook, maar Marjolein en Mehmet hadden minder geluk. Uiteindelijk kwamen we wel op tijd, maar de voorbereiding was daarom ook wat chaotisch. Het is ook jammer dat we daar nog steeds niet serieuzer werk van maken, door bijvoorbeeld rondootjes te doen en/of gezamenlijk in te lopen. Het staat allemaal wat beter en versterkt het teamgevoel. Nu was het begin daarom nog steeds rommelig en waar ik al bang voor was: de bal lag binnen de minuut achter Emma. Gelukkig was dit geen definitieve dreun: uit de eerste tegenaanval liep Laura goed door op de bal die door de meewind meer vaart kreeg dan iedereen dacht en rondde vervolgens keurig af: 1-1.

We kregen dus een herkansing, maar nog geen drie minuten later werd de voorhoede van Kadoelen weer te veel ruimte geboden. Celina en Emma S. probeerden de sterke spits nog af te stoppen, maar die toonde direct haar klasse door goed af te ronden: 2-1. Daarop besloot de trainer aan de andere kant te gaan coachen (hopelijk SIRE-proof) om te zorgen dat er strakker gedekt werd. Celina moest nog groeien in haar rol als voorstopper en ook de backs Isabel en Hildegard hadden de aanwijzingen nog even nodig. Later werd dat beter en Celina speelde vooral in de tweede helft een puike partij. Haar tegenstandster was echt een grootse speelster; fysiek sterk, technisch begaafd, goed het overzicht bewarend en een prima schot. En die maakte dus het verschil, zeker omdat er nog een paar andere speelsters ook erg goed waren. Desondanks maakte Celina het die spits erg lastig en als je dan weet dat Celina dit seizoen net is begonnen en pas 10 wedstrijden competitie heeft gespeeld verdient ze een groot compliment.

De eerste helft stonden we verder onder druk, maar door de forse meewind kregen we ook een paar counterkansen. Laura was een paar keer dicht bij een treffer, maar het zat er niet in. Achterin stond het goed. Emma Z. speelde een uitstekende wedstrijd en deed alles goed. Daardoor konden we met 2-1 de rust in. Niet hopeloos, maar wel in het besef dat we in de tweede helft de wind fors tegen kregen. Maar niet alleen de wind beukt fors, ook de tegenstander. Zonder dat het gemeen was, schoffelden de dames uit de hoofdstad onze frêle raspaardjes (Laura, Mette, Mieke, Josien) geregeld tegen de grond. Die kwamen daardoor niet aan het combinatievoetbal toe dat ik wekelijks op de training zie. De scheidsrechter liet het toe, waardoor we ook als team steeds minder aan goed voetbal toekwamen. Daar moeten we nog beter mee leren omgaan.

Kadoelen liep daardoor vlotjes uit naar 4-1. De 5-1 had eigenlijk niet geteld moeten worden. Emma S., die steeds beter en vooral stabieler begint te keepen, keerde knap een schot, maar daarbij knakte wel haar pols. Terwijl zij kermend naar de grond ging, ging het spel gewoon door en werd het 5-1. Emma kon na een uitgebreide onderbrekingh niet door en Janneke nam het over, omdat vaste stand in Kristien er niet was. Vanaf dat moment kwamen we wat meer onder de druk uit. Hildegard slaagde erin op links het laatste kwartier haar snelle tegenstander in bedwang te krijgen en aan het eind moest zíj een paar keer achter haar aan. Goed gedaan. Rechts lukte dat afwisselend Paula en Fatosj ook steeds beter. Isa voelde zich eigenlijk wel thuis in het fysieke duel en ging er een paar keer met succes vol doch fair in. Lot kreeg op het laatst meer ruimte en probeerde haar maatje Mette een paar keer te bereiken, maar de scherpte ontbrak even. Niet raar als je weet dat ze de ochtend samen met Emma Z al met de MB1 hadden meegedaan (en tegen een MA-team hadden gespeeld). Het was even op met de energie. Kadoelen had dat nog wel en schoot de 6-1 achter Janneke, die nog een paar keer goed wist in te grijpen en erger te voorkomen.

De 6-1 was een terechte uitslag. En toch hebben jullie weer gewoon goed meegespeeld en hebben we een leuke, iets te harde maar beslist sportieve wedstrijd gezien. We moeten ons wat minder laten inpakken door stevige duels en toch ook scherper aan een wedstrijd beginnen. Tegen TABA thuis was dat funest en hadden we uiteindelijk niet hoeven verliezen. Nu hadden we een tegenstander die al met al gewoon sterker was. Volgende week weer een kans.