Aan alles komt een eind

Het seizoen zit er op. De selectietraining is afgerond en we kunnen met voetbalvakantie. We gaan bijna in zijn geheel naar de MC1. Hildegard en Fatosj blijven in de MC2; Celina gaat naar de MB(1). We krijgen versterking van Maudy, Rechelle en Senna uit de MD1 en Sarah blijft toch nog een jaar in de MC1.

Volgend seizoen is dit ons nieuwe teamblog.

Wat nog volgt is een jaaroverzicht en dan is het echt over.

Verjongd MC2 wint loom toernooi

Na een kille ochtend brak de zon door en werden zomerse temperaturen bereikt. Daardoor was het erg warm tijdens het eerste meisjes toernooi van vv Hoograven. Een klein toernooi met drie ploegen die een hele competitie speelden. De wedstrijden waren kort (15 minuten) dus het was echt een toernooi voor onze tactiek. Snel scoren en achterin niks weggeven.

We waren sterk verjongd vandaag. Emma S, Saba, Mette en Hildegard waren afwezig en Celina had last van haar knie (maar kon toch meedoen). Janneke zit nog in het gips. op een gegeven moment belde Hugo me op om te vragen of ik 'nog een dochter in de aanbieding had'. Die wilde niet meedoen, maar haar teamgenoten (Pien en Isa) uit de ME1! wel. Verder hadden we al Senna en Maudy uit de MD1, waarmee de gemiddelde leeftijd flink daalde. Als je dan weet dat Ladyfit/KDS een MB-team was was er een flink verschil.

De eerste wedstrijd was tegen Hoograven MC2. Die speelde in dezelfde competitie als veel andere ploegen die we in de toernooien waren tegengekomen. Op grond daarvan zouden we deze tegenstander wel moeten kunnen hebben. We waren veel sterker dan de lichtblauwe formatie, maar konden de kansen niet in doelpunten omzetten. Achterin speelde Maudy een puike partij tegen de aanvoerder van Hoograven. Een meisje dat goed kon voetballen, maar minstens even goed haar mondje kon roeren en voortdurend ruzie zocht. De leiding van Hoograven zat er bovenop gelukkig. De wedstrijd erna speelden Hoograven en Ladyfit ook 0-0.

De wedstrijdjes waren kort en de wisselingen duurden lang. Het werd alom lomer. Dat was niet wat we wilden; er moest feller gespeeld worden. Tegen Ladyfit ging dat goed. Al in de eerste aanval ging Senna goed door en scoorde ze via de keeper 1-0. Op rechts speelde de 10 jaar oude Isa een prima partij, ze combineerde gewoon mee met Mieke en Emma. Achterin deed de eveneens 10-jarige Pien het ook uitstekend. Knap voor meisjes die voor het eerst op een groot veld speelden. Maudy en Senna deden dat al langer en draaiden goed mee. De ene na de andere kans werd gecreëerd, maar het ontbrak aan scherpte voor de goal. Uit één van de aanvallen kon Paula in tweede instantie afronden. Een naar later bleek cruciale goal.

Daarna weer Hoograven. Hetzelfde verhaal als in de eerste wedstrijd. Afgezien van een paar counters dicteerden we de wedstrijd. En kregen we een handvol kansen. Uit een prima aanval schoot weer Senna de 1-0 in. Daarmee hielden we Hoograven achter ons. KDS kon nog langs ons komen, als ze van Hoograven zouden winnen. En dat deden ze; de prima rechtsbuiten zorgde er persoonlijk voor dat het 1-0 werd. Daardoor mochten we met één doelpunt verschil verliezen om de vierde toernooiwinst (waarbij we de winst in Scherpenzeel gemakshalve niet meerekenen, omdat we daar maar met zijn vijven waren en als MB1 speelden). Maar dat zou onze eer te na zijn. In al die toernooien werd één keer gelijk gespeeld en hadden we één goal tegen gekregen. En zelf hadden we 20 goals gemaakt.

De finale tegen Ladyfit/KDS (dat ook een paar 'pittige' speelsters had) werd onnodig super spannend gemaakt. Maudy en Isa werden op de spits gezet en deden dat prima, met Kristien als stofzuiger. We waren weer voortdurend in de aanval. Emma Z speelde dominant, Mieke en Laura pakten de vleugels en Senna was goed aanspeelbaar. Maar zodra we in het zestienmetergebied komen verlammen we. Zwakke schoten, afzwaaiers, misverstanden. Tot die 'verboden zône' (zo lijkt het wel) werd er prima gespeeld al werd het niveau van vorige week niet gehaald. Gaf ook niet, want we hadden ook met dit spel gewoon met 3-0 voor moeten staan. En wat gebeurde er: die snelle spits wist bij een uitval in behendige beweging zowel Maudy als Kristien te misleiden en schoof de bal beheerst achter Paula. Nog niks aan de hand, maar er moest niet nog een goal vallen (want dat zou penalties betekenen). We kregen nog zeker twee drie kansen om gelijk te maken, maar helaas. En toen de speeltijd al verstreken was moest Paula redden. En dat deed ze voortreffelijk. Het zoveelste bewijs dat gepiep van 'ik kan niet keepen' onzin is. Uiteindelijk floot de scheidsrechter af en mocht Kristien de beker ophalen. We kregen zelf nog een beetje boegeroep, maar daar applaudiseerde de rest, inclusief de leiding van het toernooi, hard overheen.

Dit was het einde van het seizoen. Jammer van die nederlaag op het laatste, maar we hebben we terecht gewonnen. Als je ziet wat er aan meisjestalent rondloopt (de E-tjes die meespeelden) zit de toekomst wat meisjes betreft wel goed bij Sporting'70. We gaan nog twee keer trainen met de groep voorgeselecteerden en dan gaan we volgend jaar verder. Met een sterke MC1 die de hoofdklasse gaat spelen en een wat minder sterke MC2 die in de tweede klasse tegen vergelijkbare teams komt te spelen.