Solide zege in Culemborg: 0-5

De eerste zege in de eerste klasse is binnen. Aangevuld met vier spelers uit de MC1 versloegen we Vriendenschaar MC1 met 0-5 (rust 0-3). Ellen scoorde vier maal, Paula de andere.

De KNVB heeft in deze krokusvakantie gewoon een dubbel programma vastgesteld. Op zich wel goed voor ons, want we hebben nog wel wat wedstrijden te gaan. Vandaag waren Kristien, Laura, Emma S (vakantie) en Emma Z (blessure) er niet. Ook Hugo was afwezig dus werd de trainer een keer ook hoofdcoach. De MC1 hielp ons uit de brand: Julia, Ellen, Sarah L en Valerie wilden meedoen. Willem (leider) wilde wel vlaggen en hielp met de coaching (zie foto). Dus hadden we alsnog een brede selectie van 14 spelers en bleek maar dat we een leuke MC-afdeling hebben die elkaar wil helpen. Al zullen de beide onderlinge wedstrijden wel de nodige emoties gaan oproepen.

We waren ruim op tijd in Culemborg en konden daardoor op het mooie complex terecht op het derde! kunstgrasveld om in te trappen. Dat gaat steeds beter; samen een warming-up doen en wat rondootjes afwerken zorgt ervoor dat we goed opgewarmd en als team aan een wedstrijd beginnen. We startten met Ellen en Mette in de spits, met als opdracht om samen flink te zwerven en de verdediging helemaal gek te maken met de positiewisselingen. Saba en Josien speelden op de vleugels en kregen de taak goed door te komen in de ruimtes. Het duo Mieke/Valerie vormde de andere helft van de ruit op het middenveld. Fatosj en Celina speelden op backposities en Isa moest even wennen aan haar rol als voorstopper. Maar in de eerste helft zat ze de aanvoerder van Vriendenschaar goed op de huid en daarmee was hun gevaarlijkste speler eigenlijk wel uitgeschakeld.

De tegenstander had net als wij pas één punt, maar die hadden wel veel meer wedstrijden achter de rug. Direct werd het niveauverschil zichtbaar. Er werd goed en rustig gespeeld en Josien kwam een paar keer goed door op de vleugel. Helaas ontbrak de scherpte bij de afronding. Die was er na tien minuten wel bij Ellen. Ze ging goed door en rondde keurig af. Een paar minuten later lag nummer twee er al in en een grote score lag in het verschiet. Dat gebeurde niet; Vriendenschaar kwam er een paar keer goed uit en als er dan al een beetje gevaar dreigde werd dat door de uitblinkende Janneke teniet gedaan. Sarah L, hoefde haar kwaliteiten als keeper niet eens te tonen, maar aan haar uittrappen en manier van meespelen zie je dat het een prima keeper is. Halverwege de eerste helft wisselden we en kwamen Julia, Paula en Hildegard in het spel. Paula kwam een paar keer goed door en toen Mette een bal net miste stond ze klaar om deze in de kruising te jaren: 0-3. Een meer dan verdiende goal voor haar, na weer een goede wedstrijd. Met deze stand werd de rust bereikt en dat was wat zuinigjes. Een dubbele stand had zomaar gekund. De flankmiddenvelders vulden nog niet helemaal goed de ruimte in, ook al omdat de backs nog niet altijd aansloten. De ruimtes werden daardoor te groot. Dat kan nog verbeteren, maar met deze speelwijze kunnen we op dit moment wel het beste uit de voeten.

In de tweede helft gingen we op dezelfde voet door. Saba nam de plek van (de wat fletse want zieke) Mieke in en maakte indruk met haar spel. Goed wisselend van positie en met veel techniek en inzicht zorgde ze dat de aansluiting met de spitsen goed liep. Valerie speelde prima in de verdedigende rol en sloot in de tweede helft goed aan. Het was wachten op meer goals. Mette had haar dag niet (ze was erg ontevreden over haarzelf, maar iedereen heeft wel eens een mindere dag), anders waren haar eerste goals ook wel gevallen. Ellen ging vrolijk door met scoren; ook de 0-4 en 0-5 waren van haar voet. We speelden de laatste tien minuten gezapig uit. Kansen waren er nog wel, maar het vizier stond niet op scherp.

Het is waar dat de tegenstand vandaag minder was dan wat we de afgelopen maanden zijn tegengekomen. Alleen doen we de meiden dan tekort. Er wordt steeds beter gespeeld, het paniekerige is uit het spel en de ontwikkeling van sommige speelsters gaat heel snel. Het is te hopen dat we nog veel wedstrijden kunnen inhalen. Met NVC en Waterwijk nog voor de boeg en twee maal tegen VRC (die de sterkste ploeg in de competitie lijkt) hebben we zelfs een toppositie nog binnen bereik. Maar dat is voor later. We kijken wedstrijd voor wedstrijd wel hoe het loopt. Vandaag was dat dus dik in orde.

Lentegevoel in Huizen

Er werd niet gewonnen, terwijl we normaal gesproken met een ruime overwinning naar Utrecht hadden moeten gaan. Het zij zo. Het goede spel en het heerlijke weer maakten dat we zeer tevreden terug konden kijken op de uitwedstrijd tegen Zuidvogels MC1. Een 1-1 gelijkspel was ons deel.

We begonnen erg goed. Er was meer rust in ons spel, er werd gecombineerd en eerlijk gezegd kwam dat ook omdat de tegenstand eindelijk weer eens minder was. Mette en Laura kwamen van de vleugels, maar omdat Mette telkens naar binnentrok was er op rechts volop ruimte. Josien en vooral aanvoerder Paula vulden dit prima op. Paula moest bijna aan het zuurstof na afloop, maar ze speelde een puike partij. Achter die dreiging van de spitsen bloeide Mieke op. Ze verdeelde goed het spel, maakte acties en schoot tweemaal tegen de lat en eenmaal op de buitenkant paal. Met links nog wel; een teken dat de aanwijzingen op de trainingen goed opgevolgd worden. Niks pielen voordat je de goede voet hebt bereikt; gewoon schieten als er ruimte is.

Kristien was een betrouwbare post op het middenveld en ze groeit nog elke week in haar rol. Josien en Isabel vulden de linkerflank op en lieten zich fysiek goed gelden. We kunnen nog verder werken aan de balcontrole en handelingssnelheid. Achterin vormden Saba (hoort er al helemaal bij), Hildegard, Celina en Fatsoj beurtelings het blok voor de zeer sterk spelende Janneke. Soms stonden de dames nog verkeerd bij het verdedigen, maar de aanwijzingen werden goed opgevolgd. Alleen kwamen die van de coach, de trainer en de grens (Aad). Dus een beetje verwarrend, niet Fatsosj? Janneke ruimde veel op, maar kwam eindelijk ook weer eens aan voetballen toe. Het lenteachtige zonnetje had een rustgevende werking op de meiden, die de tijd namen om acties te maken, maar tegelijk keihard werkten. Na een dozijn halve en hele kansen ging Mette vlak voor rust goed door op de zoveelste slechte doeltrap en bereikte ze Laura die solide afrondde. De 0-1 was een slappe afspiegeling van de krachtsverhoudingen, maar gelukkig was de eerste gevallen.

In de tweede helft gingen we goed verder, al kwam Zuidvogels sterker naar voren en ook meer aan voetballen toe. De ruimte die ontstond werd goed benut. Kristien en Janneke verzonden de ene na de andere strakke pass op de messcherpe Mette. Die had de pech dat er een goed duo in het centrum stond. We misten Emma Z. nu, die met schoten uit de tweede lijn wellicht nog meer gevaar had kunnen stichten. Toen de 0-2 t/m 0-5 uitbleef begon het Legioen zich te verzoenen met een Italiaanse 0-1. En dan zie je dat er toch nog een gelijkmaker komt. Na een paar goede kansen voor Zuidvogels, waar sterke keepende Emma S. prima optrad, verdedigden we ongelukkig uit. Zuidvogels nam over aan de rand van de 16-meter en via een goed diagonaal schot kwam de 1-1. We probeerden nog een doelpunt te forceren, maar zonder een uitgeputte Mette lukte het niet meer om gevaarlijk te worden. We mochten nog blij zijn dat het uiteindelijk 1-1 bleef.

Het is duidelijk dat we in deze competitie op onze plek zijn. Deze ploeg is de nummer drie, al is dat wel wat geflatteerd. Maar goed: de top 3 hebben we nu gehad en als we zes punten hadden gehad zou niemand dat gek hebben gevonden. Zonder Lot en Emma Z. zijn we natuurlijk behoorlijk wat kwaliteit verloren, maar vandaag stond er een hecht team dat er echt voor wilde gaan. En aantoonde behoorlijk goed te kunnen voetballen. Hetgeen de ouders van de tegenstanders, die vrolijk doch aan het bier gingen na afloop, ook was opgevallen. Al met al een goede middag in Huizen.

Nederlaag met perspectief tegen NVC MC1: 2-4

Op een dag dat je in de ochtend denkt dat het nooit meer goed komt met het weer, kan het 's middags heerlijk zijn om te spelen. Zo ook met onze MC2. De pupillen mochten het veld niet op vanwege het ijs op het veld, maar wij speelden op ons vertrouwde kunstgras gewoon tegen NVC MC1 uit Naarden. Deze club was mede koploper in de eerste klasse, maar dat betekende niet dat we geen kansen zouden hebben. We hadden wel met een gehavende selectie te maken. Emma Z. was geblesseerd geraakt op de training, Celina was ziek; Saba en Mette hadden andere verplichtingen. Gelukkig deden Noortje uit de MD1 en Kirsten mee. Daardoor hadden we slechts één wissel en dat kwam het spel ten goede.

De wedstrijd begon tegen de wind in. We stonden onder druk, maar kregen ook zelf kansen. Mieke en Laura speelden strak op de vleugels en in het midden kwamen beurtelings Kristien en Kirsten goed door. De middenvelders Josien en Isa stonden wat geïsoleerd en zwommen in het begin, maar gaandeweg werd dat beter. Emma S. was een prima doelvrouw. Ze was door haar rug gegaan, maar als ze dan zo keept mag dat wat mij betreft vaker gebeuren. Fatosj, Paula en Hildegard hadden het zwaar op de vleugels, maar wisten dat door veel inzet goed te compenseren. Janneke moest veel ruimen en deed dat soms iets te vlug en slordig. Met iets meer rust in haar spel is de vrouwelijke evenknie van Ruud Krol geboren. Noortje past zich prima aan, maar had de pech dat de nummer 10 van NVC een hele goede speelster was. Ik heb dit jaar nog niet zo'n technisch vaardige speelster gezien; zelfs onze vriendin in de spits van Kadoelen moest het toch meer van inzet hebben en dames uit Houten zijn als collectief sterker.

Affijn; het bleef lang 0-0 en uit het niets kon Laura door een blunder van de keeper 1-0 maken. Het was al weer een tijdje dat we voor hadden gestaan, dus grote vreugde. er kwamen nog wat halve schietkansen en het was goed te zien dat Mieke haar oude vorm weer een beetje oppakte. Er werd goed gecombineerd met Kirsten (prima speelster) en Laura en toen Josien vaker aansloot kwam er nog meer dreiging van rechts. Wel werd met name de nummer 10 van NVC steeds gevaarlijker. Het was weliswaar na buitenspel (Nanne vond van niet, maar op het moment van spelen was het dat wel en dat vond ook vlaggenist Mehmet) dat ze 1-1 kon aantekenen, maar het was niet onverdiend.

In de rust wat aanwijzingen van Hugo en mij. Er moest iets meer rust komen in ons spel. Geen paniek; er is meer tijd en de anderen kunnen helpen door je meer aanspeelbaar te maken. Nu werd de bal nog te snel weggerost. Met de wind mee zagen we genoeg kansen. Die kwamen er ook; Laura ging een paar keer goed door en als ze met links had durven schieten was de 2-1 wel gevallen. Die viel helaas daarna aan onze kant. De nummer 10 ging door; mocht haar lichaam van de scheids gebruiken en zorgde daarmee voor de 1-2. Gelukkig werd het snel 2-2. Kirsten passte goed naar Kristien, die vanuit de ruimte een voorzet/pass gaf waar de keeper onder door liep. Laura kon door goed door te zetten uiteindelijk simpel 2-2 aantekenen.

We gingen er goed voor zitten, want een overwinning leek weer mogelijk. Maar weer lieten we ons teveel terugdringen. Kirsten ging op de nummer 10 spelen en daardoor waren er te veel verdedigers en te weinig middenvelders. Die daardoor niet goed wisten wie wie moest dekken, met een tegengesteld resultaat. Uit een onnodige corner (balverlies bij uitverdedigen) stond een speelster volkomen vrij en ze tikte strak in: 2-3. Even later werd er weer niet goed uitverdedigd en schoot een andere begaafde speelster van NVC prachtig de 2-4 achter Emma, die deze bal nooit had kunnen houden. We kregen nog wel kansen. Kristien vulde goed het gat tussen aanval en verdediging, maar moest te veel zelf doen. De dreiging vanaf de vleugels bleef, maar er zat te weinig achter. Ook de minimaal tien corners hadden meer gevaar kunnen opleveren. De eindstand bleef dan ook 2-4.

Het was een leerzame wedstrijd, waarin de stijgende lijn bij veel speelsters zichtbaar was. Op alle vlakken (technisch, tactisch, conditioneel) gaat het steeds een beetje beter. We gaan de komende weken op de training hard werken om dit verder uit te bouwen. Hugo zal er een aantal keren bij zijn, zodat we in wat kleinere groepen aan de slag kunnen.