MC2 wint voor Celina: 1-4 bij Nieuwland

door Hugo
Het waaide hard, deze 29ste maart. En dat was geen goed voorteken voor de wedstrijd tegen Nieuwland Mc1. We hadden immers nog geen wedstrijd gewonnen als het waait. Alleen bij complete windstilheid lukte het onze frêle mademoiselles om meer doelpunten te maken dan de tegenstander. Gelukkig was het niet koud in Amersfoort en dat maakte klaarblijkelijk verschil ten opzichte van eerdere waaiwedstrijden. Voor de aftrap hadden de meiden deze wedstrijd opgedragen aan Celina, die nu al weer meer dan een week in het ziekenhuis ligt. Gelukkig komen er goede berichten van haar kant. We besloten de eerste helft tegen de wind in te spelen. Proberen de nul te houden en dan in de tweede helft, met wind mee, toeslaan.

De eerste minuten bleken beide teams aan elkaar gewaagd te zijn. Het spel golfde heen en weer en keepster Emma diende een paar keer flink in te grijpen. Dat ging haar goed af. De keeperstraining begint duidelijk vruchten af te werpen. Voorin drukten onze meiden een paar keer hun neus aan het venster. Kristien schoot voorlangs en Josien mikte vanuit onmogelijke hoek de bal op de kruising. Op links werd wederom goed gecombineerd door het duo Saba-Laura. Mooi om te zien. Gaandeweg de eerste helft werd onze MC2 steeds sterker en toen een pass van Josien niet goed werd verwerkt door de verdedigers van Nieuwland, kon Saba de bal eenvoudig overnemen en beheerst langs de keepster prikken: 0-1. Het verzet van de in Willem II-outfit gestoken Nieuwlandsen leek gebroken. Een inzet van Josien belandde nog een keer op de paal en een doorgebroken Saba kon alleen door grof geweld worden gestopt. ’t Was niet onmogelijk om daar een penalty voor te geven. Maar dat werd niet gedaan. Na zo te zijn aangepakt kon zij jammer genoeg de wedstrijd niet vervolgen. De scheidsrechter liet ruim 40 minuten doorspelen omdat hij, in de onjuiste veronderstelling verkeerde (het is opgezocht op de KNVB-site!) dat de C jeugd 2x 40 speelt, in plaats van 2x35 min speelt.

Het gaat misschien te ver om te zeggen dat onze meiden de tricolores in de tweede helft overliepen. Maar veel meer dan tegenhouden, met alle mogelijke (fysieke) middelen, was het toch niet wat de tegenstander deed. Keer op keer werden mooie aanvallen opgezet door combinaties van Kristien, Mette en Mieke. Omdat ook verdedigster Isa, bij gebrek aan directe tegenstandster naar voren kon opstomen, werd een overwicht op het middenveld gecreëerd. Nieuwland kwam hierdoor, en ook door de sterke tegenwind, niet vaak meer over de middenlijn, hetgeen Hildegard, Fatosj en Janneke uiteindelijk een vrij makkelijke middag opleverde. Van onze kant kon eerst Mieke het overwicht in een doelpunt uitdrukken (0-2). Hierna het moment van Paula. Bijna vanaf eigen helft vocht zij zich langs twee tegenstanders een weg naar het doel en met een droge poeier liet zij de keepster kansloos (0-3). Om in te lijsten (zie ook de foto)!
Vrij snel daarna pikte ook Mette haar goaltje mee (0-4). Halverwege de tweede helft maakte de scheidrechter een minder gelukkige periode, zoals Nanne dat treffend uitdrukte, door. Eerst gaf hij een penalty voor een bal die tegen de -ter bescherming van het hoofd opgeheven- elleboog van Janneke aankwam. Het moet gezegd, die werd onberispelijk ingeschoten (1-4). Hierna gaf hij een vrije trap omdat hij, onterecht, meende dat Emma een terugspeelbal opraapte. Gelukkig leidde dit niet tot meer tegendoelpunten. Eindstand daarom: 1-4. Een mooi resultaat en volkomen verdiend. Kleine kritische noot: de score had wellicht nog hoger kunnen uitvallen indien er wat directer (minder breien) en doortastender zou worden gespeeld. Apart compliment van de coach nog voor Josien, die als rechtsbuiten enorm heeft lopen buffelen en keer op keer door Mette de diepte werd ingestuurd.

Lesje in effectiviteit: 4-1 voor VRC MC1

Hoe vaak komt het voor als je als ploeg -zonder wisselspelers- met tien spelers komt te staan, dat je tegenstander er ook één uithaalt. Vandaag gebeurde het in Veenendaal tegen VRC. Saba werd ongelukkig gehaakt en moest even aan de kant. Gelukkig kon ze snel daarna weer door. Het voorval was typerend voor de sportieve wedstrijd, die 70 minuten een boeiend spektakel was. Met één verschil: VRC benutte de kansen veel beter en won, niet onterecht maar wel geflatteerd met 4-1.

Thuis hadden we met 1-2 verloren in een verwaaide wedstrijd. De week erop speelde de MC1 gelijk tegen deze meiden en dat bood perspectieven. Toch speelt deze ploeg mee om het kampioenschap en mede daarom wilde ze deze paaszaterdag wel spelen tegen ons. De hele week had het geregend, gesneeuwd en wat al niet, maar de grasmat op het hoofdveld (met tribune) was prima bespeelbaar. We misten nogtal wat krachten: Josien, Hildegard, Fatosj en de Emma's. Fleur, Janne en Menke uit de MC1 deden mee en die vulden de gaten goed op. Fleur en Isabel (die ouderwets stopper-spil speelde) stonden in het midden. Paula en Janne aan de zijkanten. Janneke, Mieke, Saba en Mette vormden het midden en Laura/Menke de aanval. Kristien stond in het doel. Dat het wennen was achterin was duidelijk. Na tien minuten stond het 2-0 voor de thuisploeg, die twee keer kort op elkaar scoorde. De vleugelspitsen van VRC waren een plaag voor onze verdediging en we hadden de handen vol aan ze. De MC2 stond er bij een keek ernaar; alsof iedereen ene te laat feestje had gehad gisteren. Na een kwartier kwamen we pas onder druk vandaan. De middenvelders begonnen te combineren en we kregen een paar kansjes. De schoten van afstand waren nog te zwak en toen een pegel van Mieke wel kracht had kwam die op de paal. Na de blessuren van Saba wisselde ze van plek met Paula. Het liep steeds beter en de MC2 bouwde aan een overwicht. Laura ging een keer goed door, maar haar schot werd van richting veranderd. Achterin stond het goed, maar door de opschuivende Isabel ontstond er ook ruimte. Fleur duwde bij een counter de doorgebroken speelster weg en daar had de coulante scheidsrechter een penalty kunnen geven. Nu hadden we nog kansen.

In de rust gaven we aan dat het goed ging en dat de agressie van de laatste 20 minuten doorgezet moest worden. Isabel ging keepen en Kristien speelde op haar plek. Isa moest eerst nog wennen aan haar recht om een bal op te mogen pakken, maar in de loop van de tweede helft groeide ze in haar rol en redde een paar keer fenomenaal oog in oog met de spitsen van VRC. Aan de rechterkant speelde Mette een wereldpartij. Waar ze in de eerste helft nog te veel naar binnentrok hield ze nu haar kant en verdedigde mee al het nodig was en wist ze ook nog de aanval te bedienen. Een meesterzet van Hugo om haar op die plek te laten spelen. We waren een aantal keer dicht bij de 2-1. Via een scherpe uitval werd het toch 3-0 en leek de wedstrijd gespeeld. Maar Laura, die haar familie én vader Nanne op bezoek had, frommelde de bal bij de eerste de beste aanval er alsnog in: 3-1. We hadden nog een kwartier om er nog meer te maken. Het begon te regenen en er werd flink gebuffeld door een aantal meiden. Kristien ging er en paar keer fors is en Janneke duwde goed van zich af; in dat opzicht maken we ook stappen vooruit, omdat we niet grof spelen. VRC wankelde en kon ons tenauwernood afstoppen. Maar echte grote kansen kregen we niet meer. Tot de 16-meter zijn we best voetballende ploeg in deze competitie. Daarna wordt het lastig; we zijn nog te besluiteloos, schieten te snel als er tijd genoeg is en te laat als we richting goal gaan en er gewoon een doffe knal nodig is. Dat deed de tegenstander beter deze wedstrijd. VRC kwam er daarna een paar keer goed uit, maar vond een onverzettelijke Isa op hun weg. Toch was ze bij één van de tegenstoten kansloos: 4-1.

Na afloop werd er uitgebreid nagepraat. De leider van de tegenstander was vol lof over ons spel, maar natuurlijk ook erg blij dat ze hadden gewonnen. VRC kan over twee weken bij winst op NVC de koppositie overnemen en voor het kampioenschap gaan. Dat gunnen we ze best en het feit dat we twee wedstrijden elkaar goed partij hebben kunnen geven zegt ook iets over onze kwaliteiten.

MC2 combineert er lustig op los tegen Vriendenschaar: 5-2

door Hugo
Eindelijk was het weer eens prachtig voetbalweer. Flauw zonnetje, lekkere temperatuur en vooral: geen storm! De wedstrijd tegen Vriendenschaar begon later dan gepland, waardoor de meiden goed ingespeeld en ontspannen aan de wedstrijd konden beginnen. Josien mocht, in plaats van Mette, weer eens op haar oude positie rechtsvoor beginnen, omdat de coach vooral in die voorste linie wat meer kracht nodig achtte. Het mes zou aan twee kanten moeten snijden doordat Mette op de rechtshalfpositie meer kans zou krijgen haar techniek te etaleren. Het bleek inderdaad goed uit te werken. De meiden zetten vanaf de eerste minuut veel druk op het doel van de tegenstanders uit Culemburg en kregen een paar kleine kansen om de stand te openen.
Maar, zoals dat soms gaat, bij de eerste beste uitbraak van de tegenstander konden zij scoren doordat Emma S. een hard schot niet onder controle kreeg, waarna het voor een van de spitsen van Vriendenschaar makkelijk was om de bal in het doel te lopen. Een kleine tegenvaller.

Daarna toch weer hetzelfde beeld. Veel aanvallen van de Sporting-meiden. Saba en Laura combineerden er op links lustig op los en ook schaduwspits Mieke, Mette en Josien konden elkaar over het algemeen goed vinden. Helaas bleken veel van die aanvallen iets te vaak te verzandden in het oeverloos rondspelen op de rand van het zestienmeter-gebied. Totdat Josien op rechts weer eens los kon komen van haar directe tegenstandster en met een hard laag schot de keepster, die er hierbij niet goed uitzag, verschalkte: 1-1. De tegenstanders kregen, ook doordat Isabel hun beste speelster uit de wedstrijd speelde, niet zo heel veel kansen. Slechts een keer konden zij nog opstomen naar ons doel, maar knap ingrijpen van Emma voorkwam een doelpunt. Van onze kant was Kristien met een puntertje op de paal nog het dichtstbij een treffer.

In de tweede helft gingen de meiden onverdroten door met aanvallen. Saba, Mette en Mieke gingen elkaar steeds beter vinden en werden daarbij in de rug gesteund door het solide verdedigen van Fatosj, Paula, Hildegard en laatste vrouw Janneke. Erg goed ging ook het –in balbezit- doorschuiven van Isabel naar het middenveld waardoor wij daar steeds over een “man” extra beschikten. In de tiende minuut resulteerde dat in de terechte tweede Sporting-treffer, van de voet van Mette. Vrij snel daarna kon Mieke met een onhoudbare poeier de 3-1 aantekenen. De Vriendenschaar-meiden hadden weinig meer in te brengen. Zeker niet toen Mieke wederom via een mooi uitgespeelde kans ook de 4-1 scoorde. Even nog kwamen de Culemborgsen dichterbij toen zij, doordat er in de achterhoede na een wissel wat onduidelijkheid bestond over wie nu wie moest dekken, mooi konden scoren (4-2). Het bracht ons echter niet aan het wankelen. Na een mooie combinatie over links liet weer Mieke de keepster met een hard geplaatst schot kansloos (5-2). Een uitstekende tweede helft, waarin vooral veel meer op doel werd geschoten dan in de eerste 35 minuten. Met een beetje geluk was de score nog hoger uitgevallen (mooie kansen van Isabel en schot op de paal van Janneke.) Dat geluk bewaren we dan maar voor de volgende wedstrijd.

MC2 laat zich aftroeven door koploper: 5-2

Vandaag zat een stuntje tegen de koploper in de competitie er lange tijd in. Tegen NVC MC1 uit Naarden hadden we de eerste helft het beste van het spel. Na een goede openingsfase, kwamen we bij de eerste tegenstoot op een 1-0 achterstand. De linksbuiten ging goed door, gaf een afgemeten voorzet op de uitstekende spits en die knalde droog de 1-0 achter Emma. Dat was het startsein voor onze meiden om het beste voetbal van dit seizoen te laten zien. Met Kitty uit de MD1 en Jolet (eerstejaars D) uit de D1 in de ploeg draaide het uitstekend. De ene na de andere combinatie rolde op de mat en leidde tot een handvol corners en schietkansen voor Janneke en Mieke. Isabel wist -ondanks dat ze geen leuke klus vond- de nummer 10 goed uit haar spel te halen en daarmee was de belangrijkste angel uit de ploeg. In de laatste 10 minuten wisten we dit ook in goals uit te drukken. Eerst legde Janneke de bal netjes af op Jolet die de 1-1 inschoot. Een paar minuten later was het andersom en wist Janneke de 1-2 te maken. Een volkomen terechte stand op dat moment.

In de rust was er optimisme alom en veel lof voor de ploeg waarin het goed liep. Wel moesten we volgens Hugo alert zijn op de wisselende wind en of de duvel er mee speelde: op dat moment trok die aan. De start was wederom goed; van rechts kwam veel gevaar en de 1-3 hing in de lucht. Jolet ontweek een paar keer een paar doodschoppen (meer uit onkunde/te laat reageren dan door opzet, maar toch). Mette was voortdurend aanspeelbaar, maar was nog ongelukkig in de vootzetting. Saba stichtte van links voldoende gevaar. Josien nam de rol van Isabel over en had het zwaar tegen deze sterke speelster. Ze bleef goed doorgaan in de tweede helft. Paula en Kitty waren solide op de veleugels. Echter: NVC kwam gesteund door de wind goed opzetten en wist met succes de lang bal te hanteren. Janneke ging achterin spelen om het gevaar te beteugelen en Kristien kwam op het middenveld te staan. NVC zette ook de beuk erin. Een handvol echte duwfouten werd niet bestraft en dat maakte net even het verschil. Net als tegen Kadoelen en tegen TABA moesten onze frêle poppekes daarvoor buigen. Twee dekkingsfouten achterin bogen in drie minuten de stand van 1-2 naar 3-2. Het werd duidelijk dat het moeilijk zou gaan worden. Enkele spelers van de tegenstander kwamen goed in hun spel en toonden aan dat deze ploeg niet ten onrechte bovenaan staat. Op een gegeven moment lag een aanvalster van de tegenstander geblesseerd op de grond. De scheids floot niet en vanuit de verwarring die bij Emma onstond pegelde een NVC-er van 30 meter de bal onhoudbaar in de verre hoek: 4-2. Daarna was het op bij de meiden, al bleven we het wel proberen. Een uitblinkende Kristien, die vele kilometers overbrugde en een aantal prachtige rushes liet zien mag daarbij apart vermeld worden. Uiteindelijk werd het nog 5-2, maar dat was vooral voor de statistiek. We haken nu af voor een plek in de top, maar met een aantal mindere tegenstanders voor de boeg kunnen we een goede middenmoter worden.

Wat leren we van deze wedstrijd? Een paar dingen. We hebben echt veel 'voetballend vermogen' in de ploeg. Misschien wel te veel. Een beetje meer je lichaam in de strijd gooien mag best. Ik heb deze wedstrijd geen één overtreding gezien en dat is mooi, maar soms moet je even op de rand spelen als je tegenstander je dreigt te overlopen. Daarnaast is het combineren tot de penaltystip, wat we aardig beheersen, vaak een lust voor het oog. Aan efficiency ontbreekt het dan wel. We moeten oefenen op vanuit die situatie een balletje terugleggen of meer 'blind' voor de goal gaan. Misschien maar eens groot doel op on trainingsveld gaan gebruiken. En wat ook blijkt: we hebben in de D-tjes een paar prima speelsters die volgend jaar een versterking voor de MC-teams kunnen zijn.

Goede lijn wordt niet vertaald in punten: 1-2 tegen VRC

Aan de voorbereiding lag het niet. Weer speelden we met een fors contigent MC1-spelers (de Sarah's, Ellen, Valerie, Julia, Lisa en Gabby. Zelf hadden we Mieke, Isa, Fatosj, Celina, Janneke en Hildegard. Interimcoach Berthon had een heuse opstelling voor de topper tegen VRC MC1 rondgemaild met bijbehorende tactiek. Die staat niet als plaatje; de tegenstanders lezen immers mee :-). De wind, zeg maar bij vlagen storm, gooide weer roet in het eten. De rust werd met een 0-2 bereikt, omdat de bal maar bleef terugwaaien. Helaas lukte het niet om in de tweede helft de boel gelijk te trekken. Mieke maakte nog 1-2, maar daar bleef het bij. Het was volgens Berthon een dubbeltje op zijn kant en dat viel helaas naar de goede kant voor de gasten uit Veenendaal. Weer een tegenstander die we in de terugwedstrijd goed partij kunnen geven en wie weet zit er dan meer in. Meiden van de MC1: enorm bedankt, want jullie eigen wedstrijd ging mede hierom niet door. Volgende week weer met ons eigen team tegen NVC MC1. We weten nu waar we op moeten letten.