Hoe vaak komt het voor als je als ploeg -zonder wisselspelers- met tien spelers komt te staan, dat je tegenstander er ook één uithaalt. Vandaag gebeurde het in Veenendaal tegen VRC. Saba werd ongelukkig gehaakt en moest even aan de kant. Gelukkig kon ze snel daarna weer door. Het voorval was typerend voor de sportieve wedstrijd, die 70 minuten een boeiend spektakel was. Met één verschil: VRC benutte de kansen veel beter en won, niet onterecht maar wel geflatteerd met 4-1.
Thuis hadden we met 1-2 verloren in een verwaaide wedstrijd. De week erop speelde de MC1 gelijk tegen deze meiden en dat bood perspectieven. Toch speelt deze ploeg mee om het kampioenschap en mede daarom wilde ze deze paaszaterdag wel spelen tegen ons. De hele week had het geregend, gesneeuwd en wat al niet, maar de grasmat op het hoofdveld (met tribune) was prima bespeelbaar. We misten nogtal wat krachten: Josien, Hildegard, Fatosj en de Emma's. Fleur, Janne en Menke uit de MC1 deden mee en die vulden de gaten goed op. Fleur en Isabel (die ouderwets stopper-spil speelde) stonden in het midden. Paula en Janne aan de zijkanten. Janneke, Mieke, Saba en Mette vormden het midden en Laura/Menke de aanval. Kristien stond in het doel. Dat het wennen was achterin was duidelijk. Na tien minuten stond het 2-0 voor de thuisploeg, die twee keer kort op elkaar scoorde. De vleugelspitsen van VRC waren een plaag voor onze verdediging en we hadden de handen vol aan ze. De MC2 stond er bij een keek ernaar; alsof iedereen ene te laat feestje had gehad gisteren. Na een kwartier kwamen we pas onder druk vandaan. De middenvelders begonnen te combineren en we kregen een paar kansjes. De schoten van afstand waren nog te zwak en toen een pegel van Mieke wel kracht had kwam die op de paal. Na de blessuren van Saba wisselde ze van plek met Paula. Het liep steeds beter en de MC2 bouwde aan een overwicht. Laura ging een keer goed door, maar haar schot werd van richting veranderd. Achterin stond het goed, maar door de opschuivende Isabel ontstond er ook ruimte. Fleur duwde bij een counter de doorgebroken speelster weg en daar had de coulante scheidsrechter een penalty kunnen geven. Nu hadden we nog kansen.
In de rust gaven we aan dat het goed ging en dat de agressie van de laatste 20 minuten doorgezet moest worden. Isabel ging keepen en Kristien speelde op haar plek. Isa moest eerst nog wennen aan haar recht om een bal op te mogen pakken, maar in de loop van de tweede helft groeide ze in haar rol en redde een paar keer fenomenaal oog in oog met de spitsen van VRC. Aan de rechterkant speelde Mette een wereldpartij. Waar ze in de eerste helft nog te veel naar binnentrok hield ze nu haar kant en verdedigde mee al het nodig was en wist ze ook nog de aanval te bedienen. Een meesterzet van Hugo om haar op die plek te laten spelen. We waren een aantal keer dicht bij de 2-1. Via een scherpe uitval werd het toch 3-0 en leek de wedstrijd gespeeld. Maar Laura, die haar familie én vader Nanne op bezoek had, frommelde de bal bij de eerste de beste aanval er alsnog in: 3-1. We hadden nog een kwartier om er nog meer te maken. Het begon te regenen en er werd flink gebuffeld door een aantal meiden. Kristien ging er en paar keer fors is en Janneke duwde goed van zich af; in dat opzicht maken we ook stappen vooruit, omdat we niet grof spelen. VRC wankelde en kon ons tenauwernood afstoppen. Maar echte grote kansen kregen we niet meer. Tot de 16-meter zijn we best voetballende ploeg in deze competitie. Daarna wordt het lastig; we zijn nog te besluiteloos, schieten te snel als er tijd genoeg is en te laat als we richting goal gaan en er gewoon een doffe knal nodig is. Dat deed de tegenstander beter deze wedstrijd. VRC kwam er daarna een paar keer goed uit, maar vond een onverzettelijke Isa op hun weg. Toch was ze bij één van de tegenstoten kansloos: 4-1.
Na afloop werd er uitgebreid nagepraat. De leider van de tegenstander was vol lof over ons spel, maar natuurlijk ook erg blij dat ze hadden gewonnen. VRC kan over twee weken bij winst op NVC de koppositie overnemen en voor het kampioenschap gaan. Dat gunnen we ze best en het feit dat we twee wedstrijden elkaar goed partij hebben kunnen geven zegt ook iets over onze kwaliteiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten