MC2 toont zich op meisjesvoetbaldagen

Gisteren en vandaag waren weer de jaarlijkse meisjesvoetbaldagen. Van de MC2 waren er liefst vier dames aanwezig. Kristien, Janneke, Mieke en Saba deden dit jaar mee. Helaas konden Mieke en Saba niet de hele tweede dag meedoen vanwege blessures. Wat opviel was dat er veel goede speelsters aanwezig waren. Het niveau is zo gestegen dat de KNVB aparte meisjesvoetbaldagen niet meer nodig acht. De meisjes moeten maar bij de jongens gaan spelen. Ik vind dat onzin; ook in hockey, handbal, volleybal en basketbal spelen jongens en meisjes apart. Er is niks op tegen om meisjes apart te houden, maar dat dan wel serieus te nemen. En dat is bij Sporting nog niet zo vanzelfsprekend helaas.

MC1 wint felle zusterstrijd: 1-0

Met name de leiding van beide teams zag er al lang naar uit. De MC1 tegen de MC2. We zaten eerst wel, toen niet en later weer wel bij elkaar in de competitie. Op papier waren we aan elkaar gewaagd als je de uitslagen zo zag. Vanavond was het dan zover. De derde dinsdag achtereen dat we gingen voetballen en niet trainen. Het was ideaal weer om te spelen. Geen hele felle wind, een bleek zonnetje en een graad of 13, 14. Scheidsrechter Mehmet gaf even na 19.00 het startsein voor wat een spannende en bij vlagen goede wedstrijd zou worden.

Het begin was voor de MC1. Het duo Ellen en Robin (even terug uit de MB2) stichtte meteen gevaar en na een aarzeling achterin knalde Robin de 1-0 in. Alweer na een paar minuten een achterstand. We kwamen ook daarna er moeilijk uit, en het was een paar keer gevaarlijk voor ons doel. Er werd paniekerig gespeeld en niet onderling gecoacht, maar iets te veel gepraat. Net even een verschil. Na een minuut of 15 kwam er wat meer rust in het spel. Mieke en Mette kwamen aan voetballen toe en via Laura en Saba werden de vleugels wat meer benut. Emma Z, die in de spits speelde werd een paar keer goed bereikt en zij kreeg een prima schotkans. Deze schoot ze iets te snel in waardoor Sarah Looise nog net een hand onder de bal kreeg. Ook daarna kregen we nog wat mogelijkheden, maar het bleef link met de snelle en lepe spitsen. Hildegard vocht echter voor wat ze waard was en Janneke volgde de aanwijzingen goed op zodat ze prima rugdekking gaf. Isa kwam steeds beter in haar spel tegen Ellen en Paula buffelde ouderwets tegen Sarah el A. De 1-0 met rust was niet onterecht.

In de eerste 20 minuten na rust toonde de MC2 het beste spel van de avond. Fatsosj stond dit keer in de spits en wist ons te verrassen met een mooie combinatie. Laura (MC2) ging achterin spelen en deed dat uitstekend. De vorm begint weer een beetje terug te komen. Josien vocht menig duel uit met Julia en we houden het op een gelijkspel. Wederom wisten we en paar keer Emma Z. te bereiken maar de schoten misten scherpte. Mette en Laura (MC1) deden weinig voor elkaar onder en duelleerden op het scherpst van de snede. Er kwam wel een paar keer flink wat gevaar van die kant. Ook nu waren we weer iets te aarzelend in de afronding. Na deze periode waarin we even de MC1 weg leken te gaan spelen kwam er weer meer balans. Een paar keer voorkwam Emma S door goed uitkomen een goal en een keer ging dat gepaard met een bal tegen de keel. Er was volop strijd maar het bleef sportief, op één moment na, maar daar greep de leiding van de MC1 goed in. Echte kansen kregen we niet meer en hoewel een gelijkspel wel verdiend was, kan deze nederlaag ook niet onterecht worden genoemd. De MC1 eindigt hierdoor waarschijnlijk boven ons en Hugo en ik zullen de komende weken nog veel tegen de lachende gezichten van Marcel en Willem aan moeten kijken. Het rondje na afloop tijdens de uitgebreide wedstrijdbespreking was in elk geval voor hun rekening.

We spelen pas weer op 10 mei. De komende dagen vallen de diverse dames in bij andere teams. Op 29 april is er geen trainen, op 6 mei wel. Nog twee thuiswedstrijden en dan nog 4 toernooien. Kortom: we gaan nog even door.

Weer nipt ; maar nu verloren: 3-2 in Vianen

Een paar weken geleden versloegen we de meiden van Brederodes met 6-1. Dat was toen op een klein kunstgrasveld. Vandaag traden de Vianensen ons tegemoet op hun eigen grote grasveld. Dat was klaarblijkelijk te veel van het goede. De grote afstanden en het niet al te korte gras vergen te veel van de Sportingmeiden. Ook het felle spel van de tegenstander en de lichte tegenwind zorgden er in de eerste helft voor dat we al snel tegen een 2-0 achterstand aankeken. Overigens was die tweede Brederodes-treffer er één van grote schoonheid. Een ingestudeerde corner werd perfect uitgevoerd.
Pas na de tweede treffer kwam er iets op gang dat op een Sporting-aanval leek. Dat leverde dan ook gelijk de 2-1 op van de voet van Mieke, die vanaf de rand van het strafschopgebied het leder net onder de lat van het vijandelijk doel plaatste. Daarna hing de gelijkmaker wel even in de lucht en de twee Sportingsupporters gingen er eens goed voor zitten. Helaas .. door een fout in de achterhoede kon de Brederodes-spits ongehinderd op het doel van Emma S. afstormen. Die keepte wederom een foutloze wedstrijd, maar deze aanval kon zij toch niet tegenhouden: 3-1.

De tweede helft hadden de Brederodes nog meer veldoverwicht, maar hun vizier stond niet goed afgesteld. De meeste schoten richting het Sportingdoel gingen naast of over. En anders waren zij een vrij makkelijke prooi voor onze keepster. Onze eigen meiden konden op het middenveld vrij aardig uit de voeten, maar voorin misten we echte stootkracht. Toch lukte het Mette nog om een keer het net te vinden: 3-2. En een schot van Kristien werd ternauwernood gekeerd.
Nipt verloren, maar wel terecht. Een tegenstander die als collectief ruim honderd kilo meer in de weegschaal kan leggen is op een groot veld moeilijk door ons te bestrijden.

Nipt, maar verdiend gewonnen: 1-0

door Hugo
Tegen het slot van de competitie proberen we, onder het motto: “geen betere training dan wedstrijdtraining”, zo veel mogelijk wedstrijden te spelen. Jammer alleen dat je als coach de wedstrijd dan niet eventjes kan laten stilleggen om gerichte aanwijzingen te geven. Enfin, om inderdaad zo veel mogelijk wedstrijden te spelen, togen de Mc2-meiden voor hun thuiswedstrijd tegen ASC Nieuwland naar Amersfoort, omdat de tegenpartij geen vervoer naar Utrecht kon regelen. Dat ging overigens maar net goed. Trainer Stefan, die ook als scheidsrechter zou optreden, belde ‘s middags vanaf zijn grieperige ziekbed af, zodat enige andere ouders op het laatste moment in hun auto’s moesten springen om het vervoer te verzorgen (Tiny, Erica en Paulien: DANK!!). En de tegenstander regelde een scheidsrechter (ook dank); dezelfde als in de vorige wedstrijd tegen hen, maar nu floot hij gewoon goed.

De wedstrijd zelf speelde zich voor het overgrote deel af op de helft van de tegenstander. Daardoor werd het daar erg druk. Er werd erg hard en fanatiek gewerkt. Het lukte evenwel niet goed om het spel echt breed te houden. Ondanks dat overwicht kwamen we niet verder dan een kleine frommelkans bij de eerste paal voor Josien, een slappe bal van Saba en enkele afzwaaiers van EmmaZ en Kristien. Achterin stond de Sportingverdediging weer goed. Bij de enkele keer dat Nieuwland in de buurt van onze goal kwam, stond doeldame EmmaS op haar plaats. De tweede helft kende een zelfde beeld: veel balbezit voor Sporting. Maar nu lukte het wel een keer om het vijandelijk doel te vinden. Saba, die linkbuiten was gaan spelen, omspeelde bij de achterlijn twee verdedigsters en legde daarna prima terug op de inkomende EmmaZ, die deze opgelegde kans uitstekend afmaakte. Mooie combinatiegoal. Daarna kon Nieuwland iets meer druk op het Utrechtse doel zetten, maar verder dan een boogbal langs de kruising kwamen ze niet. Via Mette, Mieke en Isabel konden we nog een paar keer goed over rechts uitbreken en dat leidde zelfs bijna nog tot de 0-2 . Het mocht echter niet zo zijn. Conclusie: nipt, maar heel verdiend gewonnen.

Kansloze nederlaag in Almere: 4-0

We kunnen kort zijn: de MC2 had een mindere dag en kwam er niet echt aan te pas. Het werd een regelmatige 4-0 nederlaag tegen Waterwijk dat een minimieme kans op de titel houdt. Na twee mindere wedstrijden kunnen we dinsdag weer laten zien wat we echt waard zijn.

Titelstrijd ongemeen spannend

Afgelopen zaterdag won VRC van NVC (met 3-1). Daardoor staan die twee ploegen exact gelijk (1 doelpuntje verschil). Waterwijk staat nog wel bovenaan maar heeft 4 verliespunten meer. Aan ons morgen om te zorgen dat dit er meer worden. Jammer dat we ons niet hebben kunnen mengen in deze strijd, maar van zowel VRC en NVC hebben we beide wedstrijden verloren.

Maarssen MC 1 snoept MC2 twee punten af: 2-2

Er zijn van die wedstrijden, die je het het liefst direct over zou willen doen. Vandaag was er zo een. Een onnodige remise (2-2) tegen het onderin staande Maarssen was het resultaat. Ondanks de vele kansen die we kregen (en misten) mochten we uiteindelijk niet eens ontevreden zijn met dat punt.

We begonnen slap en ongeïnspireerd aan de wedstrijd. De trainer zag niks terug van de inzet en klasse die er vorige week op de training was. En ook uit de verslagen van coach Hugo was gebleken. De euforie van de twee afgetekende overwinningen van de afgelopen wedstrijden waren het eerste kwartier nog ver weg. Desondanks kregen we een handvol kansen die zonder uitzondering eindigden in rollertjes richting keeper. Bij de eerste de beste tegenaanval scoorde Maarssen. Dan hoop je dat de ploeg wakker wordt en beter gaat spelen. Deels gebeurde dat. Er werd wat beter over de vleugels gespeeld en uit een goed uitgespeelde aanval rondde Mieke beheerst af met een geplaatst schot in de hoek: 1-1. We maakten ons op voor het Grote Rechtzetten en dachten dat onze dames naar een geruststellende voorsprong van 1-4 ofzo richting rust zouden gaan. De kansen waren er naar, maar net als tegen Zuidvogels was de afronding erg zwak. We liepen elkaar in de weg bij corners en aanvallen, maar bij een tegenstoot van Maarssen was er een gapend gat in de verdediging. De spits rondde prima af: 2-1. Dat het ab-so-luut buitenspel was (citaat van grens Berthon) ontging de scheids echter, die tot dan niet had geaarzeld om op de vlagsignalen aan de andere kant te reageren.

In de rust waren de tactische aanwijzingen niet van de lucht. Iedereen kreeg wel wat tips en sommigen zelfs heuse opdrachten mee. De een voerde die beter uit dan de ander. Het eerste deel van de tweede helft was volledig voor ons. Maarssen kreeg geen kans. Fatosj speelde geconcentreerder dan in de eerste helft en wist haar tegenstander het lastig te maken. Hildegard speelde een puike partij op de linkervleugel. Ze stond vaak tegen twee spelers maar was niet te passeren en als ze de bal veroverde speelde ze direct een medespeelster vrij. Janneke kreeg de opdracht om het slot op de deur te zijn, zodat Kristien en Emma Z. druk naar voren konden uitoefenen. Dat lukte prima, al was het goed voorstelbaar dat Janneke ook graag naar voren wilde om die bal erin te jagen. Kristien herstelde zich na een matige eerste helft meer dan prima en overbrugde enorme afstanden. Je ziet bij haar de drive om te willen winnen ook goed terug. Emma Z mist nog wedstrijdritme en heeft haar fenomenale balgevoel nog niet helemaal terug. Desalniettemin was de afgeslagen bal die ze van 20 meter strak in het doel joeg er een van grote klasse. Aan de rechterkant speelde uitblinker Mette een vlekkeloze partij. Ze vulde goed de gaten op, hield overzicht en speelde de spitsen goed vrij, die het helaas niet konden afronden. Het is niet de eerste keer dat de coach van de tegenstander jaloers op zo'n speler is. Josien, Laura, Saba. Isa en Paula, die allemaal de laatste tijd juist aan het scoren waren geslagen konden het dit keer niet afronden. En zo had de gehele voorhoede een offday. Dat kan gebeuren, maar je staat je aan de zijkant wel te verbijten.

In de slotfase ging Maarssen nog een paar keer gevaarlijk door en de uitstekend keepende Emma redde zelfs een punt. De hele tweede helft geen bal gehad en dan zo scherp zijn, klasse Emma! We geloofden er niet meer in en zo werd het een al met al teleurstellende 2-2. We missen een spits die de ballen er gewoon inknalt, al zijn we met ons spelletje van doorkomende spelers vanuit het midden en de zijkanten wel heel erg gevaarlijk. Volgende keer gaan ze er wel in. Natuurlijk waren er excuses. Onze kunstgrasdames zijn geen hobbelige grasmat gewend. Als je zelf hebt gevoetbald weet je dat dat inderdaad een handicap is, maar geen reden om niet de ballen er in te schieten. En de scheidsrechter, vers gediplomeerd van een cursus, floot 60 minuten lang redelijk tot goed. In de laatste 10 minuten werd hij toch een beetje supporter van de witzwartten, die een klein stuntje in zicht hadden. Daarmee onthield hij Isa een penalty toe die gehaakt werd, strafte een paar overtredingen van Maarssen niet af, liet de eindeloze wisselingen van Maarssen nog langer duren dan ze al waren, en floot voor buitenspel toen zelfs de grensrechter er niet voor vlagde. Ik moest mezelf in toom houden, liet de SIRE spot als een mantra door me heen gaan en hield zowaar mijn mond. En ook dit was natuurlijk geen reden voor het puntverlies.

Volgende week dinsdag beter; hetzij in een wedstrijd hetzij op de training. Eerst zaterdag naar Almere en daar maar onze revanche halen.

Eindelijk op stoom: 6-1 tegen Brederodes

foto Brederodes

door Hugo
Vandaag begon de tweede helft van het seizoen: 9 wedstrijden gehad, 9 nog te gaan. Van die 9 gespeelde wedstrijden waren er 5 tegen de top-3 ploegen. Volgens de technische staf moeten de meeste punten dus in deze tweede seizoenshelft gehaald gaan worden, te beginnen in de thuiswedstrijd tegen Brederodes MC1.

Eerder in het seizoen, om precies te zijn in de allereerste wedstrijd, speelden we voor de beker 3-3 tegen hen. Toen viel op dat het een aardig voetballend team was met een uitstekende spits. Die spits was er vandaag niet bij (ze speelt inmiddels bij de jongens C2). Dat was, zo bleek gedurende de wedstrijd, een flinke verzwakking voor de tegenstander. Bij Sporting ontbraken de vaste verdedigers Hildegard, Janneke en Celina (vandaag wel uit het ziekenhuis gekomen). Lot kwam ons als laatste “man” versterken. Ook Emma Z. speelde voor het eerst in lange tijden, na een vervelende enkelblessure, weer mee.

De tegenstander mocht aftrappen, maar vrij snel werd de bal door de Sportingmeiden veroverd en uit onze eerste aanval wist Josien vanaf rechts, met hulp van een Brederodes-verdedigster te scoren. De 1-0 binnen veertig seconden! Vrij snel daarna kon de snelle spits van de Vianensen (of Viaansen?) tegenscoren. De toeschouwers maakten zich op voor een boeiende pot tussen twee gelijkwaardige ploegen. Het bleek toch anders te gaan lopen. Boeiend was het wel, maar van gelijkwaardigheid was geen sprake. Na dit ene slippertje van de Sporting-achterhoede, werd de weg naar het Utrechtse doel door Paula, Isa, Fatosj (invaller Emma Z.) en Lot volledig dichtgemetseld. Daar kwam in het vervolg van de wedstrijd geen tegenstandster meer doorheen. De enkele bal die nog door de verdedigingsmuur kwam, was een makkelijke prooi voor Emma S, die zich in deze wedstrijd slechts kon onderscheiden door haar prima uittrappen. Verder had zij weinig te doen.

In de 13de minuut kon Mieke een prima aanval van de Utrechtse meiden afronden: 2-1. Met links! In de 26ste minuut schoot Josien keihard op de paal, de terugketsende bal werd door Mette wederom ingebracht. Dat schot kon de keepster nog wel tegenhouden, maar een zeer alerte Josien kon het losgelaten leder eenvoudig in het doel schieten: 3-1. De Brederodes-meiden hadden het moeilijk met onze aanvalsters, temeer omdat Laura en Josien, die prima uit de voeten kan op de rechtervleugel, geregeld van kant wisselden en zo hun directe tegenstanders tot wanhoop dreven. Op het middenveld heersten Saba en Kristien. Laatstgenoemde had het moeilijk op het kleine veld, maar compenseerde veel met een hoop inzet. Mette en Mieke bestreken bijna achteloos de rechter- en linkerflank en bezorgden de gasten een moeilijke middag met hun technische hoogstandjes.

In de tweede helft gingen de gasten furieus van start, maar ook dat mocht niet baten. Na een paar minuten was de situatie weer onder controle. Sterker nog: in de eerste helft had Sporting misschien 55 % balbezit, in de tweede helft was dit zeker 65%. Dat balbezit leidde tot een flink aantal corners. Die corners zijn in de loop van het seizoen een belangrijk wapen geworden. Ook nu weer. Lot kopte uit een hoekschop net naast. En Saba, die na de rust centrumspits was geworden, kon een doorschoten hoekschop makkelijk intikken, ondanks het feit dat een tegenstandster op haar veters stond en zo haar voet blokkeerde. Dat was de 5-1. Eerder al had Isa met een lage bal vanaf de rand van het strafschopgebied kunnen scoren. Binnenkantje paal, maar wel de 4-1. Haar eerste goal dit seizoen (maar niet de laatste, verwachten Hugo en Stefan). Het tekende zich al af op de training waarin Isa liet zien dat ze qua techniek enorm vooruit is gegaan; aan inzet heeft het nooit ontbroken. Het slotakkoord was voor Paula, die alleen mooi blijkt te kunnen scoren. Een afgeslagen Sportingcorner werd door haar vanaf een meter of 23 vol op de slof genomen. De pegel vloog over iedereen heen en daalde net op tijd om onder de lat in de goal te verdwijnen. Na de wedstrijd constateerde de coach lichte schroeiplekken in het net van dat doel. Belangrijk leermoment van de laatste twee genoemde goals: ook verdedigers kunnen scoren!