Seizoensclimax op thuistoernooi

De MC2 heeft ook het sterkst bezette toernooi van dit seizoen gewonnen. Via vier overtuigende overwinningen en een doelsaldo van 9-0 werd de eerste plek gehaald. Wat nog meer telt: tegen de Meern en de MC1 (beide 1-0 winst) liet de MC2 het beste spel van het seizoen zien. In die wedstrijden werd de basis gelegd voor de toernooi winst.

We begonnen tegen Saestum MC1. Een tweedeklasser, maar wel tweede geworden achter een sterk Waterwijk MC2. We zaten er meteen goed op. Lot deed weer eens mee, omdat Janneke aan haar enkel geblesseerd was. En Celina was er helaas niet bij vandaag. Maar met 13 speelsters ging het prima. Als snel stonden we op 1-0 door een goal van Laura, die eindelijk weer eens het net vond. Daarna werd de score rustig opgevoerd naar 5-0 (2x Josien, Emma en Lot), volkomen in verhouding met het overwicht. We wisten wel dat dit nog geen garantie was voor toernooiwinst, maar de start was goed. De MC1 won met 3-1 van AS'80

Tegen de MC1, die we erg goed kennen, speelden we op het C-veld een sleutelpartij. De winnaar zou waarschijnlijk het toernooi gaan winnen. De MC1 had wel tegen De Meern 0-0 gespeeld en moest dus voluit gaan tegen ons. Daar gaven we ze geen kans toe. Hugo had Fatosj voorin gezet en zij deed dat prima. Goed storend in de opbouw en een aantal keren was ze prima aanspeelbaar. Emma Z. speelde laatste man en Kristien stond op de gevaarlijke Ellen, maar die begon aanvankelijk als linkshalf. Hildegard speelde Robin uit de wedstrijd op links. Laura deed als rechtsback dat met Sarah el A. En omdat het achterin goed stond kreeg het middenveld alle kans om te excelleren. Mette speelde voortreffelijk en met Saba, Isa en Mieke op de vleugels speelden we dominant. Lot was in de spits goed aanspeelbaar en via een prima aanval kreeg Mieke de bal aangespeeld in het strafschopgebied. Ze speelde Laura (MC1) overtuigend uit en moest met links in de korte hoek, maar deed dat met een doffe knal vlekkeloos. Gaby, die prima keepte, was kansloos. Het bleek de winnende treffer. Jammer dat Emma Z door een onbesuisde actie een tik tegen haar enkel kreeg en het veld moest verlaten.

Meteen daarna op het B-veld tegen De Meern MC1. De trainer zag een geweldige wedstrijd. De Meern had een paar gevaarlijke aanvallers en Isa vergat in haar enthousiasme wel eens haar verdedigende taken, maar aanvallend zat het goed in elkaar. De ene na de andere combinatie volgde en we kregen behoorlijk wat kansen. Saba kreeg een vrije kans, Lot zat er dicht bij, maar het was weer Josien die goed doorging na een prachtige actie van Lot. Ze rondde, op het randje van buitenspel prima af: 1-0. Even later leek Lot haar assist te bekronen met een doelpunt op haar eigen naam, maar de paal hield dat tegen. En ineens was daar een uitbraak van De Meern. De spits schoot goed in en Kristien, die Emma S verving, redde miraculeus, tot grote vreugde van haar moeder.

Door deze winst konden we de laatste wedstrijd met 3-0 verliezen om toch het toernooi te winnen. 'Geen denken aan' reageerden de meiden (die gingen voor de 100%) en tegen AS'80 MC1 was de start wederom prima. Twee levensgrote kansen werden helaas gemist en toen schoot de tegenstander uit Almere de bal tegen de onderkant van de lat. Isa, die nu keepte, was kansloos geweest. Snel daarna scoorde Josien -wie anders?- de 1-0, uit een prima aanval. Een legertje kansen volgde en de tegenstander had niks meer in te brengen. Combinaties rolden over de mat, er werd stevig gespeeld en er was veel werklust. Zo zien we het graag. De 2-0 was een verdiende goal voor de uitblinkende Mette, die een groots toernooi van een passend einde voorzag.

De MC1 won met 3-0 van Saestum en daardoor werden zij tweede in dit toernooi. Een mooi (bijna) einde van een leerzaam seizoen. Vandaag zagen we hoeveel progressie er is bereikt; jullie hebben het best uit jullie mogelijkheden gehaald. Zonder Janneke nog wel, wat normaal een stevige aderlating is. Ik heb met veel plezier naar jullie gekeken.

Overtuigende winst in De Meern voor doorzetters

door Hugo
Op zaterdag 24 mei leken de omstandigheden voor het toernooi Bij VV De Meern ideaal; een lekker zonnetje en niet te warm. Alleen die harde wind, daar houden wij bij de Mc2 niet zo van. Maar goed, daags tevoren liet Celina weten dat zij, na ruim twee maanden medisch leed, weer mocht mee voetballen. Dat alleen maakte deze dag al geslaagd. Met Senna en zonder Saba en Hildegard reisden we af naar het mooie complex in De Meern. Later voegde uit Rechelle zich nog bij ons.

De eerste tegenstanders waren de meiden van Woudenberg Mc1. Die kenden we, uit de Md-tijd, nog als taaie tegenstanders van wie het moeilijk winnen was. Zij wisten, gelet op de mandekking die zij op Emma Z toepasten, ook nog wie wij waren. Het grootste deel van de tijd werd er op de Woudenberg-helft, maar tot grote kansen leidde dit niet. Sporadisch konden de Woudenbergsen een counter plaatsen, maar achterin hielden Kristien, Janneke, Isa (Fatosj) en Paula (Celina) het goed dicht. Bovendien konden we rekenen op het goede keeperswerk van Emma. Halverwege de tweede helft vonden we toch een gaatje in de Woudenbergse muur, hoewel daar de hulp van een tegenstandster aan te pas kwam. Een inzet van Mette werd, onder druk van een instormende Josien, door een verdedigster van Woudenberg achter haar eigen keepster geplaatst: 1-0. Hierna werd de wedstrijd redelijk koel uitgespeeld.

De tweede wedstrijd speelden we zonder Fatosj, die de meiden van de ook aanwezige Md2 tijdelijk uit de brand hielp, maar met de later gekomen Rechelle in de spits. De tegenstander, Vriendenschaar, kenden we uit de competitie (twee overwinningen). Ook nu bleken wij weer (veel) te sterk voor hen te zijn. Twee keer kon Senna een voorzet van rechts bij de tweede paal in de goal tikken. In de eerste helft nog pikte ook Rechelle knap haar goaltje mee. In de tweede helft veranderde er niets aan het wedstrijdbeeld: Sporting overheerste door veel meer techniek en een grotere felheid. Onze middenvelders, Mieke, Mette en Emma, waren hun tegenstanders duidelijk de baas. Tot meer goals leidde dat, gek genoeg, niet meer. Einduitslag 3-0.

Na de tweede wedstrijd moesten Senna, Josien en Laura weg, zodat we met elf speelsters overbleven. Vooraf was duidelijk dat we aan een gelijkspel tegen de thuisclub genoeg hadden voor de beker. “Niet rekenen, gewoon winnen” was echter het motto. En dat zulks serieus was, liet Emma Z. gelijk in de eerste minuut al zien. Onder het mom van “ik zal eens een balletje voor de 16-meter inschoppen en dan even kijken of ze er daar wat mee kunnen” schopte ze van grote afstand vanaf rechts de bal naar voren die tot verbazing van iedereen tussen de keepster en de lat, in het doel landde. Vrij snel daarna kreeg Mieke het op links op haar heupen, passeerde tweeënhalve verdedigers en prikte de bal daarna onhoudbaar in het doel: 2-0. Niets leek het winnen van dit toernooi nog in de weg te staan. Maar…. halverwege de eerste helft kon Celina toch niet meer verder. Ze moest eruit, het ging niet meer. In de onduidelijke situatie die daarna ontstond, moest Emma S. een paar keer reddend optreden, terwijl zij ook nog een keer werd geholpen door Janneke, die op een John Terry-achtige manier een bal van de doellijn moest wegkoppen. Hierna liet Isa zich terugzakken van rechtsvoor naar rechtsachter. Kristien poetste met een enorme inzet de achterkant van het middenveld schoon en Paula, Isa en Janneke hielden prima stand.
In de tweede helft begonnen de tegenstanders, overigens net als wij eerstejaar C-meiden (maar wel twee keer per week trainend) meer te drukken. Door de hele tijd tegen een overmacht te spelen, begonnen de krachten bij de Sportingmeiden toch wel weg te vloeien. Uiteindelijk leidde dat tot een goal voor De Meern: 2-1. Verder kwamen ze echter niet.Uitstekend gedaan, meiden. Groot compliment voor jullie inzet en doorzettingsvermogen.

Het hele toernooi is er achterin heel weinig weggegeven en op het middenveld en voorin veel druk gezet. Goed de pressing toegepast dus. De trainer kan tevreden zijn.
Paulien, moeder van Fatosj, trakteerde op ijsjes en daarna kon de beker opgehaald worden. Voorlopig staat die bij Isa thuis.

2 x 5 minuten helemaal niks, 2 x 30 minuten goed

Angstgegner, zo mogen we Maarssen MC1 toch wel noemen na de 3-4 nederlaag van gisteren. Uit waren we stukken beter maar werd het 2-2, een stand die ook nog slechter had kunnen uitpakken. Dat was gisteren wederom het geval. We hadden deze wedstrijd met 7-3 of zo moeten winnen. Het werd 3-4 en 3-7 had ook gekund. Dat alles had te maken met de enorme inzinkingen van onze dames gedurende 5 minuten in de eerste en de tweede helft.

We hadden een brede selectie vandaag. Met het oog op de doorstroming naar de MC van volgend jaar deden Rechelle en Noortje U. mee. Verder waren we compleet en het was geweldig om te zien dat ook Celina er weer was. Langs de kant maar voor het eerst zonder krukken. De start was dramatisch. Twee keer leden we balverlies op het middenveld en Maarssen kreeg twee maal vrij spel doorveel te aarzelend optreden. De 0-2 na 5 minuten spel was een slecht begin, maar al snel herstelde de MC2 zich.
Het spel werd allengs beter en verzorgder. Emma Z/Josien (rechts) en Laura/Saba zorgden voor dreiging op de zijkanten. Rechelle (spits) werd steeds beter in het spel betrokken en Mette was weer overal te vinden. De verdediging herstelde zich, maar was ook af en toe nog slordig. Het leidde niet tot kansen voor Maarssen. Wij kregen die wel. Emma z begon een heftige verhouding met het 'houtwerk' in deze wedstrijd. Voor de rust raakte ze twee keer de paal. Laura ging en paar keer door en uit een prima combinatie schoot Josien uitstekend in: 1-2. Met nog een klein kwartier te gaan leken we nog voor de rust orde op zaken te stellen. De mooiste was voor Josien die net iets te dicht bij de -overigens voortreffelijke- keeper inschoot. Rechelle had een uitstekende actie vlak voor rust, maar wist die niet te bekronen.

In de rust werd links en rechts bijgepraat en de de start in de tweede helft was voortreffelijk. Er werd over de flanken gespeeld, maar ook direct binnendoor als dat kon. De dames keken goed en uit een mooie voorzet van Emma Z schoot Mieke resoluut de 2-2 in. Een goal die bewondering alom oogstte. We gingen er goed voor staan. Een schot van Emma van 25 meter belandde op de kruising. De spitsen bleven drukken en
Janneke en Kristien hielden de boel achter goed onder controle. Zo hadden we vorige week ook getraind: pressing heet dat in vaktermen, maar het betekent dat je druk op de tegenstander zet, maar achterin niks weg mag geven. Nu zouden we wel eens weg gaan lopen van Maarsen, een ploeg die van minder kaliber is, maar wel gevaarlijk bleef en bleek. Uit een uitbraak ging de linkerspits door in -zoals wij het zagen-
buitenspelpositie. Aad vlagde niet(die stond ervoor dus was het geen buitenspel) en de prima fluitende Frits van de Brug liet uiteraard doorspelen. Maar wel 2-3. Even later was er paniek achterin en werd er gemakkelijk een corner weggegeven. Die werd daarna wonderschoon ingeschoten door de spits van Maarssen. En dus weer 2 goals achter. Weer gaven we binnen 5 minuten de wedstrijd weg. We kwamen via Emma nog wel terug tot 3-4, maar daar bleef het wel bij. Helaas een nederlaag in de laatste wedstrijd, maar ook nu werd er bij vlagen weer uitstekend gespeeld. Daar houden we ons aan vast. Rechelle en Noortje konden prima mee, dus we hebben voor volgend seizoen genoegd goede meiden om een team uit te gaan vormen.

Nog drie toernooien (de Meern, thuis en Hoograven) en het seizoen zit
erop.

Toernooiwinst in koel Utrecht-Noord

door hugo
Toernooien moeten natuurlijk met mooi voorjaarsjaar afgewerkt worden. Jammer genoeg was het op 17 mei bijzonder nat bij HMS in Utrecht-noord. Per fiets waren we die dag afgereisd naar het Sportpark aan de Manitobadreef. De MC2 was door de afwezigheid van Laura, doelvrouw Emma en nog steeds Celina niet compleet. Gelukkig waren de MD2-speelsters Maaike Siersema en Julliete Schenk bereid gevonden het team aan te vullen.

Op papier was de eerste tegenstander, het Mc1-team van HMS, de sterkste tegenstander. Bij het betreden van het veld werd duidelijk dat dit team voor deze gelegenheid was aangevuld met een behoorlijk aantal (rokende) oudere speelsters. Vooraf waren onze speelster ingeprent vanaf het eerste fluitsignaal druk te zetten op de verdediging van de tegenstander. Deze strategie wierp vrijwel onmiddellijk vruchten af. Binnen drie minuten kon linkerspits Josien een voorzet van rechts voorbij de forse HMS-keepster schieten. Laatstgenoemde was zeker twee keer zo zwaar als Josien, maar toch was zij het die bij deze clash geblesseerd raakte. Vervolgens scoorde midvoor Saba door heel beheerst de bal in de rechterhoek van het doel te schuiven. Een actie die ze kort daarna nog eens kopieerde: 3-0. Dat was ook na 20 minuten de eindstand.

Van SCH ’44 wisten we dat dit de zwakste tegenstander zou zijn. We konden daarom met gerust hart libero Janneke laten keepen. Bij deze tegenstander werd duidelijk dat zij juist met een heel jong team acte de présence gaven. Het zou me niet verbazen als er zelfs nog een aantal E-speelsters bij waren. Het was dan ook alleen aan de redelijke keepster van de tegenstanders te wijten dat de stand tot 2-0 (doelpunten van Mette en weer Josien) beperkt bleef.

Doordat HMS inmiddels doelpuntloos gelijk had gespeeld tegen VIOD, dat de eerste wedstrijd ook van SCH ’44 had gewonnen, wisten we dat een gelijkspel in de laatste wedstrijd genoeg zou zijn voor de toernooiwinst. Het lot had aangewezen dat Hildegard deze keer het doel zou verdedigen. Na een korte en intensieve cursus nam ze de plaats in tussen de palen. Het Tienhovense VIOD betrad met zeker 6 a 7 forse B-speelsters het veld. Het hielp ze echter niet. Ook nu waren het weer de speeltechnisch veel betere Sporting-girls die het spel bepaalden. Het leverde een aantal mooie kansen op. Vooral de aanval over links van Kristien en Josien was kansrijk (net naast). Tot doelpunten leidde het echter niet. In de slotminuut stelde Hildegard nog met de goede redding (haar enige), waarbij de VIOD-spits zich door eigen toedoen behoorlijk blesseerde, de toernooiwinst veilig.

Al met al kunnen we vaststellen dat er vooral in de eerste wedstrijd, waarin er in de meeste logische opstelling werd gespeeld, goed is gevoetbald. Bovendien dienen zich in de persoon van Maaike en Juliette, die beide voor het eerste op een groot veld speelden, weer behoorlijke talenten in de MD-jeugd aan. Tot slot: als er één ding is wat deze middag duidelijk werd, is het dat techniek en inzicht het altijd winnen van massa en kracht alleen.

Combinatieteam wint toernooi op sloffen

Vandaag speelden we niet als MC2 maar deden er vijf dames mee met de MB1. Isa, Mieke, Mette, Kristien en Janneke vulden de MB1, die vandaag maar acht spelers van zichzelf hadden (de Nina's, Saimi, Lisa, Sterre, Najat, Sophie en Lot). Valerie uit de MC1 maakte het veertiental vol. Daardoor kon coach Rob goed doorwisselen. Hugo, Willem en Stefan waren mee, dus de bijna voltallige MC-staf kon eens kijken hoe het een stapje hoger eraan toegaat.

Wat dat betreft was het geen goede dag op het toernooi van Valleivogels. De enige tegenstander van enig formaat-op-papier (Roda'46) kwam niet opdagen. CDN MB1 en Valleivogels MB1 waren niet echt lastige klippen om te omzeilen en we speelden tweemaal tegen deze teams (tweede klasse MB). Desondanks was het een plezierige middag. Vooral om te zien dat onze meiden dit goede niveau aankunnen. Alleen Isa trainde vanaf de winterstop niet mee met de MB1 maar de rest wel. Ook Valerie hield zich prima staande bij deze meiden. En als er dan in een goed voetballend team gespeeld wordt (met toppers als Sterre, Nina S, Sophie en Najat) gaat het niveau vanzelf omhoog. Mieke wist drie maal te scoren, Mette éénmaal en de goal van Isa (een strakke voorzet direct erin geknald) maakte grote indruk. Janneke en Kristien hebben al eerder meegespeeld en draaiden ook vandaag weer prima mee. Al moet wel gezegd worden dat we met ons eigen team vandaag hier ook een kans gemaakt hadden om te winnen. Alleen dan niet met de cijfers van vandaag: 4 gespeeld, 12 punten, 19 voor en 0 tegen (via 3-0, 4-0, 6-0 en 6-0). In de derde wedstrijd was het hoogtepunt van de middag: een aanval over zeven, acht schijven met een goede rol voor Mieke, die door Najat werd binnengeschoven. De sfeer was goed, het weer aangenaam, de consumptiebonnen een prettige verrassing. De aanmoedigingen van de jongens uit Volendam en België, die een tweedaagstoernooi speelden waren voor ons. Uiteindelijk besloten ze Isa ('nummer 5') als favoriet te kiezen en zelden zal ze bij elk balcontact zo toegejuicht zijn. Het zal nog een teleurstelling voor ze zijn, dat haar mobiele nummer niet echt zal kloppen.

De komende week blijft het even stil voor onszelf, maar we zullen vast elders kunnen invallen. En dan gaan we vier keer proberen een toernooi voor onszelf te winnen.