door Hugo
Op zaterdag 24 mei leken de omstandigheden voor het toernooi Bij VV De Meern ideaal; een lekker zonnetje en niet te warm. Alleen die harde wind, daar houden wij bij de Mc2 niet zo van. Maar goed, daags tevoren liet Celina weten dat zij, na ruim twee maanden medisch leed, weer mocht mee voetballen. Dat alleen maakte deze dag al geslaagd. Met Senna en zonder Saba en Hildegard reisden we af naar het mooie complex in De Meern. Later voegde uit Rechelle zich nog bij ons.
De eerste tegenstanders waren de meiden van Woudenberg Mc1. Die kenden we, uit de Md-tijd, nog als taaie tegenstanders van wie het moeilijk winnen was. Zij wisten, gelet op de mandekking die zij op Emma Z toepasten, ook nog wie wij waren. Het grootste deel van de tijd werd er op de Woudenberg-helft, maar tot grote kansen leidde dit niet. Sporadisch konden de Woudenbergsen een counter plaatsen, maar achterin hielden Kristien, Janneke, Isa (Fatosj) en Paula (Celina) het goed dicht. Bovendien konden we rekenen op het goede keeperswerk van Emma. Halverwege de tweede helft vonden we toch een gaatje in de Woudenbergse muur, hoewel daar de hulp van een tegenstandster aan te pas kwam. Een inzet van Mette werd, onder druk van een instormende Josien, door een verdedigster van Woudenberg achter haar eigen keepster geplaatst: 1-0. Hierna werd de wedstrijd redelijk koel uitgespeeld.
De tweede wedstrijd speelden we zonder Fatosj, die de meiden van de ook aanwezige Md2 tijdelijk uit de brand hielp, maar met de later gekomen Rechelle in de spits. De tegenstander, Vriendenschaar, kenden we uit de competitie (twee overwinningen). Ook nu bleken wij weer (veel) te sterk voor hen te zijn. Twee keer kon Senna een voorzet van rechts bij de tweede paal in de goal tikken. In de eerste helft nog pikte ook Rechelle knap haar goaltje mee. In de tweede helft veranderde er niets aan het wedstrijdbeeld: Sporting overheerste door veel meer techniek en een grotere felheid. Onze middenvelders, Mieke, Mette en Emma, waren hun tegenstanders duidelijk de baas. Tot meer goals leidde dat, gek genoeg, niet meer. Einduitslag 3-0.
Na de tweede wedstrijd moesten Senna, Josien en Laura weg, zodat we met elf speelsters overbleven. Vooraf was duidelijk dat we aan een gelijkspel tegen de thuisclub genoeg hadden voor de beker. “Niet rekenen, gewoon winnen” was echter het motto. En dat zulks serieus was, liet Emma Z. gelijk in de eerste minuut al zien. Onder het mom van “ik zal eens een balletje voor de 16-meter inschoppen en dan even kijken of ze er daar wat mee kunnen” schopte ze van grote afstand vanaf rechts de bal naar voren die tot verbazing van iedereen tussen de keepster en de lat, in het doel landde. Vrij snel daarna kreeg Mieke het op links op haar heupen, passeerde tweeënhalve verdedigers en prikte de bal daarna onhoudbaar in het doel: 2-0. Niets leek het winnen van dit toernooi nog in de weg te staan. Maar…. halverwege de eerste helft kon Celina toch niet meer verder. Ze moest eruit, het ging niet meer. In de onduidelijke situatie die daarna ontstond, moest Emma S. een paar keer reddend optreden, terwijl zij ook nog een keer werd geholpen door Janneke, die op een John Terry-achtige manier een bal van de doellijn moest wegkoppen. Hierna liet Isa zich terugzakken van rechtsvoor naar rechtsachter. Kristien poetste met een enorme inzet de achterkant van het middenveld schoon en Paula, Isa en Janneke hielden prima stand.
In de tweede helft begonnen de tegenstanders, overigens net als wij eerstejaar C-meiden (maar wel twee keer per week trainend) meer te drukken. Door de hele tijd tegen een overmacht te spelen, begonnen de krachten bij de Sportingmeiden toch wel weg te vloeien. Uiteindelijk leidde dat tot een goal voor De Meern: 2-1. Verder kwamen ze echter niet.Uitstekend gedaan, meiden. Groot compliment voor jullie inzet en doorzettingsvermogen.
Het hele toernooi is er achterin heel weinig weggegeven en op het middenveld en voorin veel druk gezet. Goed de pressing toegepast dus. De trainer kan tevreden zijn.
Paulien, moeder van Fatosj, trakteerde op ijsjes en daarna kon de beker opgehaald worden. Voorlopig staat die bij Isa thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten