Jaaroverzicht MC2-MC1

Hierbij het jaaroverzicht van ons team. Het is een mooi jaar geweest met veel hoogtepunten. Wij wensen jullie een goed en sportief 2009

Hugo en Stefan


Uitschakeling in de beker
Het jaar 2008 begon voor de MC2 met een bekerwedstrijd thuis tegen JSV, een C-team dat in de B-competitie speelde. Jammer genoeg was een vroege 2-0 voorsprong onvoldoende om door te dringen tot de volgende ronde. De Nieuwegeinse meiden wisten de uitslag namelijk tot 2-3 om te buigen.

Eerste Klasse
We begonnen eind januari in de eerste klasse. De Hoofdklasse was voor ons toch een stapje te hoog gebleken. We begonnen met een nederlaag tegen Waterwijk MC1 en daarna was koploper NVC MC1 te sterk voor ons
Het idee dat we misschien wel kampioen zouden kunnen worden maakte direct plaats voor meer realisme. We haalden de eerste punten tegen Zuidvogels en Vriendenschaar en richtten ons vizier op een top 3 plaats. Het voetbal was goed, maar we waren defensief nog te kwetsbaar. Dat bleek tegen VRC (tweemaal) en wederom NVC. Daarna wonnen we tegen de zwakkere zusters in de competitie (Nieuwland, Vriendenschaar). En een enorme uitschieter (6-1) tegen Brederodes. Daarna werd het toch weer wisselvalliger. We verspeelden punten tegen Maarssen MC1 en onze eigen MC1 was in een zinderende wedstrijd net te sterk voor ons. De MC1 was sowieso goed op stoom gekomen en speelde een beslissende rol in het kampioenschap door twee keer van NVC te winnen. VRC werd daardoor kampioen, terwijl die nog een wedstrijd moesten spelen. Een beetje vreemd einde van een competitie, waar we in de middenmoot eindigden. Gelukkig was Celina weer hersteld van een ingreep, die nogal wat complicaties kende.

Meimaand, toernooienmaand.
Allereerst deden Isa, Kristien, Janneke, Mette en Mieke mee met de toenmalige MB1 op een MB-toernooi bij Valleivogels. Dat toernooi werd na dubbele confrontaties met CDN en Valleivogels op de sloffen gewonnen. Isa (“nummer vijf”) groeide daarbij nog uit tot publieksfavoriet.
Op 17 mei gingen we, aangevuld door twee MD2-speelsters (Maaike & Juliette), naar HMS in een grijs en regenachtig Overvecht-Noord. Ook dit toernooi werd na overwinningen op HMS (3-0) en SCH ‘44 (2-0) en een gelijkspel tegen VIOD (0-0) gewonnen.
Een week later konden we ook in De Meern de beker omhoog houden. Ditmaal werd het team aangevuld door Rechelle en Senna (toen beide nog in de MD1). Met een nipte overwinning op Woudenberg (1-0) en een ruime zege op Vriendenschaar (3-0) werd de basis voor de toernooiwinst gelegd. In de laatste wedstrijd tegen de thuisploeg kwamen we, vanwege het ontbreken van wissels en door het uitvallen van Celina, in de tweede helft met maar tien speelsters in het veld te staan. Toch lukte het ook toen de overwinning (2-1) binnen te slepen.
Op de laatste dag van mei volgde het sterk bezette thuistoernooi. Hier lieten we in de beide met 1-0 gewonnen wedstrijden tegen de toenmalige MC1 en wederom De Meern, het beste spel van het seizoen zien. Omdat ook de andere twee wedstrijden in zeges werden omgezet (5-0 tegen Saestum en 2-0 tegen AS’80) konden we ook dit toernooi op onze naam schrijven. En dat met prima cijfers: 9 voor en 0 tegen.
Met drie toernooioverwinningen op zak dachten we dat het volgende toernooi bij VV Hoograven, ook gezien de tegenstanders, een makkie zou worden. Mooi niet dus! Op een bloedhete dag begin juni werd de MC2 aangevuld met Senna en Maudy (toen nog in de MD1) en door Pien en Isa uit de ME1(!). In een dubbel programma speelden we twee keer tegen de gastvrouwen en twee keer tegen KDS/Ladyfit. De eerste wedstrijd tegen Hoograven werd een doelpuntloos gelijkspel, vervolgens werd met 2-0 van KDS Ladyfit gewonnen. De tweede wedstrijd tegen Hoograven eindigde in een nipte 1-0 voor Sporting. Door de andere onderlinge resultaten konden we het ons veroorloven de laatste wedstrijd met 1-0 te verliezen. En precies dat was ook de uitslag. Paula in het doel voorkwam in de laatste minuut een grotere nederlaag. Door dit resultaat was ook het laatste toernooi een prooi voor de MC2.

Van MC2 naar MC1
Intussen hadden Hugo en Stefan besloten door te gaan als trainer-coach van dit team en zou er ook in het nieuwe seizoen een echte selectie plaatsvinden. Een aantal meisjes uit de MD1 en MD2 ging de concurrentie aan met de MC2 speelsters voor de nieuwe MC1. Sarah bleef behouden voor het voetbal en zou samen met Emma het keepersduo vormen. Uiteindelijk bleef de gehele MC2 in stand, met uitzondering van Fatosj, Hildegard en Celina, in de nieuwe MC1. Rechelle, Senna en Maudy kwamen over uit de MD1 en de meisjes uit de MD2 besloten bij elkaar te blijven in de nieuwe MC2.

Het Nieuwe Seizoen.
Het nieuwe seizoen begon traditiegetrouw met drie bekerwedstrijden. En het is ook traditie dat het seizoen voor ons een week te vroeg begint. De MC1 trad op de laatste dag van augustus nl. zonder Laura, Sarah en Paula praktisch ongetraind aan tegen Delta Sports MC1. Ondanks de steun van Lisan uit de MC2 resulteerde dit in een roemloze 1-4 nederlaag. Er ging veel fout en dat viel speelsters en coaches niet mee. De tweede bekerwedstrijd was echter een heel ander verhaal. Maar eerst een oefenwedstrijd uit tegen Houten MC1. In die wedstrijd werden alle frustraties van die mislukte seizoensopening weggespeeld: een 0-12 overwinning met twee zuivere hattricks van Senna en Josien. De tweede bekerwedstrijd werd uit tegen Lopik MC1 gespeeld. Dat bleek evenmin een echte tegenstander, hoewel de ruststand van 0-2 anders deed vermoeden. Uiteindelijk werd het echter 0-11 voor Sporting. In de kleedkamer werd Janneke tot aanvoerster (voor de eerste seizoenshelft) benoemd.
De derde bekerwedstrijd was zo mogelijk nog minder spannend. Degenen die de stand bijhielden, spanden zich meer in dan de tegenstanders van VVIJ. Uiteindelijk wonnen we met 24-0! Op naar de volgende ronde.

Competitie
We begonnen met hard en fanatiek te trainen. Dat leverde na een valse start in de beker daarna een fors aantal doelpunten op. De eerste competitiewedstrijd ging het toch weer mis. Buitenboys schoffelde en intimideerde er lustig op los en daardoor werden we naar een 1-4 nederlaag geleid. Daarna was er herstel tegen zwakkere ploegen (SC ’t Gooi (12-0) en NVC (10-0). En toen begon het grote Terugtrekken. Eerst NVC, daarna ’t Gooi en een paar weken later Buitenboys, dat nota bene aan kop stond. Wat daar de reden van is wisten we toen niet en nog steeds niet. Kortom: de uitoverwinning bij Buitenveldert (2-6) was de eerste competitieoverwinning die ook nu nog staat. Deze wedstrijd kreeg een goed vervolg in een puike wedstrijd tegen het niet misselijke De Meern MC1. Vooral de tweede helft speelden de meiden voetbal van een hoog niveau. De week erna speelden we een ware topper tegen VRC. We domineerden de eerste 25 minuten, kwamen op 1-0 en gaven het toen uit handen via twee onnodige goals. In het laatste kwartier hadden we nog gelijk kunnen maken, maar helaas: weer een nederlaag tegen de dames uit Veenendaal. De weken erop was er herstel tegen wederom De Meern (3-1) en werd Zuidvogels op eigen veld geen één kans geboden (0-5). Daarna weer een topper tegen de derde ploeg die er in deze competitie bovenuit steekt. Delta Sports, dat ons nog verslagen had voor de beker, werd volledig van de mat gespeeld. We speelden hier in de eerste helft beter dan ooit en de meisjes uit Houten kregen geen lucht. Alleen is het doorvertalen van dat overwicht in doelpunten is dan vaak nog lastig. In een mindere tweede helft werd alsnog het verschil gemaakt (5-0). Daarna werd het een paar keer afgelast en daardoor stond wederom een topper tegen VRC op het programma. Weer hetzelfde als thuis: we waren de eerste helft beter, helaas zonder te scoren. Twee uitvallen van VRC werden fataal. De aansluittreffer kwam te laat: 2-1. De laatste wedstrijd was tegen een nieuwkomer die was overgekomen uit de tweede klasse: Maarssen MC2. Een onnodige 1-0 achterstand werd op karakter omgebogen naar 1-2 en daarbij werd nog een tiental open kansen verprutst. En daarmee is het enige zwakke punt van dit team ook gelijk genoemd. Het afronden. Hoewel er sinds augustus 107 maal gescoord is, zal een vergelijkbaar aantal open kansen gemist zijn. En dat terwijl we er echt wel op trainen. Verder niets dan lof over de MC1.

December 2008
De eerste tegenstander in de knock-outfase van het bekertoernooi was op 20 december Maarssen MC3, een tweedeklasser die normaal gesproken geen grote hobbel moest zijn. De wedstrijd werd inderdaad ook gemakkelijk gewonnen (1-9), waarbij aangetekend moet worden dat een uitslag a la VVIJ ook mogelijk zou zijn geweest als zorgvuldiger met de kansen was omgesprongen.

Het slotakkoord van 2008 was het zaalvoetbaltoernooi van HMS, met naast de gastvrouwen ook onze eigen MC2 en Maassen MC1 en MC2 als tegenstanders. Voor het eerst dit kalenderjaar geen toernooizege, want we moesten de meiden van Maarssen MC2 (die waren versterkt met een meisje dat normaal bij de jongens speelt) dit keer boven ons dulden.

Per Saldo
De sprong naar een echt selectieteam hebben we ruimschoots gemaakt. Niet alleen door nu fraaie sponsorshirts en –trainingspakken te dragen. Maar ook door tweemaal te trainen, onszelf te verbeteren op het vlak van techniek, schotkracht, inzet, conditie en spelinzicht. Er zijn vooral vorderingen gemaakt op het mentale vlak: zo’n wedstrijd thuis tegen Delta Sports: daar stonden 15 meiden die het gras van de mat wilden spelen. We zijn nog niet kansloos in de competitie. Ploegen als Maarssen MC2, Delta Sports MC1, De Meern MC1 hebben aangetoond heel dicht op VRC MC1 en ons te zitten. Als de muntjes in de verschillende topwedstrijden iets anders gaan vallen kan het nog heel spannend worden. Dat betekent wel dat we alle wedstrijden scherp moeten blijven en niks meer mogen laten liggen.

Aan alles komt een eind

Het seizoen zit er op. De selectietraining is afgerond en we kunnen met voetbalvakantie. We gaan bijna in zijn geheel naar de MC1. Hildegard en Fatosj blijven in de MC2; Celina gaat naar de MB(1). We krijgen versterking van Maudy, Rechelle en Senna uit de MD1 en Sarah blijft toch nog een jaar in de MC1.

Volgend seizoen is dit ons nieuwe teamblog.

Wat nog volgt is een jaaroverzicht en dan is het echt over.

Verjongd MC2 wint loom toernooi

Na een kille ochtend brak de zon door en werden zomerse temperaturen bereikt. Daardoor was het erg warm tijdens het eerste meisjes toernooi van vv Hoograven. Een klein toernooi met drie ploegen die een hele competitie speelden. De wedstrijden waren kort (15 minuten) dus het was echt een toernooi voor onze tactiek. Snel scoren en achterin niks weggeven.

We waren sterk verjongd vandaag. Emma S, Saba, Mette en Hildegard waren afwezig en Celina had last van haar knie (maar kon toch meedoen). Janneke zit nog in het gips. op een gegeven moment belde Hugo me op om te vragen of ik 'nog een dochter in de aanbieding had'. Die wilde niet meedoen, maar haar teamgenoten (Pien en Isa) uit de ME1! wel. Verder hadden we al Senna en Maudy uit de MD1, waarmee de gemiddelde leeftijd flink daalde. Als je dan weet dat Ladyfit/KDS een MB-team was was er een flink verschil.

De eerste wedstrijd was tegen Hoograven MC2. Die speelde in dezelfde competitie als veel andere ploegen die we in de toernooien waren tegengekomen. Op grond daarvan zouden we deze tegenstander wel moeten kunnen hebben. We waren veel sterker dan de lichtblauwe formatie, maar konden de kansen niet in doelpunten omzetten. Achterin speelde Maudy een puike partij tegen de aanvoerder van Hoograven. Een meisje dat goed kon voetballen, maar minstens even goed haar mondje kon roeren en voortdurend ruzie zocht. De leiding van Hoograven zat er bovenop gelukkig. De wedstrijd erna speelden Hoograven en Ladyfit ook 0-0.

De wedstrijdjes waren kort en de wisselingen duurden lang. Het werd alom lomer. Dat was niet wat we wilden; er moest feller gespeeld worden. Tegen Ladyfit ging dat goed. Al in de eerste aanval ging Senna goed door en scoorde ze via de keeper 1-0. Op rechts speelde de 10 jaar oude Isa een prima partij, ze combineerde gewoon mee met Mieke en Emma. Achterin deed de eveneens 10-jarige Pien het ook uitstekend. Knap voor meisjes die voor het eerst op een groot veld speelden. Maudy en Senna deden dat al langer en draaiden goed mee. De ene na de andere kans werd gecreëerd, maar het ontbrak aan scherpte voor de goal. Uit één van de aanvallen kon Paula in tweede instantie afronden. Een naar later bleek cruciale goal.

Daarna weer Hoograven. Hetzelfde verhaal als in de eerste wedstrijd. Afgezien van een paar counters dicteerden we de wedstrijd. En kregen we een handvol kansen. Uit een prima aanval schoot weer Senna de 1-0 in. Daarmee hielden we Hoograven achter ons. KDS kon nog langs ons komen, als ze van Hoograven zouden winnen. En dat deden ze; de prima rechtsbuiten zorgde er persoonlijk voor dat het 1-0 werd. Daardoor mochten we met één doelpunt verschil verliezen om de vierde toernooiwinst (waarbij we de winst in Scherpenzeel gemakshalve niet meerekenen, omdat we daar maar met zijn vijven waren en als MB1 speelden). Maar dat zou onze eer te na zijn. In al die toernooien werd één keer gelijk gespeeld en hadden we één goal tegen gekregen. En zelf hadden we 20 goals gemaakt.

De finale tegen Ladyfit/KDS (dat ook een paar 'pittige' speelsters had) werd onnodig super spannend gemaakt. Maudy en Isa werden op de spits gezet en deden dat prima, met Kristien als stofzuiger. We waren weer voortdurend in de aanval. Emma Z speelde dominant, Mieke en Laura pakten de vleugels en Senna was goed aanspeelbaar. Maar zodra we in het zestienmetergebied komen verlammen we. Zwakke schoten, afzwaaiers, misverstanden. Tot die 'verboden zône' (zo lijkt het wel) werd er prima gespeeld al werd het niveau van vorige week niet gehaald. Gaf ook niet, want we hadden ook met dit spel gewoon met 3-0 voor moeten staan. En wat gebeurde er: die snelle spits wist bij een uitval in behendige beweging zowel Maudy als Kristien te misleiden en schoof de bal beheerst achter Paula. Nog niks aan de hand, maar er moest niet nog een goal vallen (want dat zou penalties betekenen). We kregen nog zeker twee drie kansen om gelijk te maken, maar helaas. En toen de speeltijd al verstreken was moest Paula redden. En dat deed ze voortreffelijk. Het zoveelste bewijs dat gepiep van 'ik kan niet keepen' onzin is. Uiteindelijk floot de scheidsrechter af en mocht Kristien de beker ophalen. We kregen zelf nog een beetje boegeroep, maar daar applaudiseerde de rest, inclusief de leiding van het toernooi, hard overheen.

Dit was het einde van het seizoen. Jammer van die nederlaag op het laatste, maar we hebben we terecht gewonnen. Als je ziet wat er aan meisjestalent rondloopt (de E-tjes die meespeelden) zit de toekomst wat meisjes betreft wel goed bij Sporting'70. We gaan nog twee keer trainen met de groep voorgeselecteerden en dan gaan we volgend jaar verder. Met een sterke MC1 die de hoofdklasse gaat spelen en een wat minder sterke MC2 die in de tweede klasse tegen vergelijkbare teams komt te spelen.

Seizoensclimax op thuistoernooi

De MC2 heeft ook het sterkst bezette toernooi van dit seizoen gewonnen. Via vier overtuigende overwinningen en een doelsaldo van 9-0 werd de eerste plek gehaald. Wat nog meer telt: tegen de Meern en de MC1 (beide 1-0 winst) liet de MC2 het beste spel van het seizoen zien. In die wedstrijden werd de basis gelegd voor de toernooi winst.

We begonnen tegen Saestum MC1. Een tweedeklasser, maar wel tweede geworden achter een sterk Waterwijk MC2. We zaten er meteen goed op. Lot deed weer eens mee, omdat Janneke aan haar enkel geblesseerd was. En Celina was er helaas niet bij vandaag. Maar met 13 speelsters ging het prima. Als snel stonden we op 1-0 door een goal van Laura, die eindelijk weer eens het net vond. Daarna werd de score rustig opgevoerd naar 5-0 (2x Josien, Emma en Lot), volkomen in verhouding met het overwicht. We wisten wel dat dit nog geen garantie was voor toernooiwinst, maar de start was goed. De MC1 won met 3-1 van AS'80

Tegen de MC1, die we erg goed kennen, speelden we op het C-veld een sleutelpartij. De winnaar zou waarschijnlijk het toernooi gaan winnen. De MC1 had wel tegen De Meern 0-0 gespeeld en moest dus voluit gaan tegen ons. Daar gaven we ze geen kans toe. Hugo had Fatosj voorin gezet en zij deed dat prima. Goed storend in de opbouw en een aantal keren was ze prima aanspeelbaar. Emma Z. speelde laatste man en Kristien stond op de gevaarlijke Ellen, maar die begon aanvankelijk als linkshalf. Hildegard speelde Robin uit de wedstrijd op links. Laura deed als rechtsback dat met Sarah el A. En omdat het achterin goed stond kreeg het middenveld alle kans om te excelleren. Mette speelde voortreffelijk en met Saba, Isa en Mieke op de vleugels speelden we dominant. Lot was in de spits goed aanspeelbaar en via een prima aanval kreeg Mieke de bal aangespeeld in het strafschopgebied. Ze speelde Laura (MC1) overtuigend uit en moest met links in de korte hoek, maar deed dat met een doffe knal vlekkeloos. Gaby, die prima keepte, was kansloos. Het bleek de winnende treffer. Jammer dat Emma Z door een onbesuisde actie een tik tegen haar enkel kreeg en het veld moest verlaten.

Meteen daarna op het B-veld tegen De Meern MC1. De trainer zag een geweldige wedstrijd. De Meern had een paar gevaarlijke aanvallers en Isa vergat in haar enthousiasme wel eens haar verdedigende taken, maar aanvallend zat het goed in elkaar. De ene na de andere combinatie volgde en we kregen behoorlijk wat kansen. Saba kreeg een vrije kans, Lot zat er dicht bij, maar het was weer Josien die goed doorging na een prachtige actie van Lot. Ze rondde, op het randje van buitenspel prima af: 1-0. Even later leek Lot haar assist te bekronen met een doelpunt op haar eigen naam, maar de paal hield dat tegen. En ineens was daar een uitbraak van De Meern. De spits schoot goed in en Kristien, die Emma S verving, redde miraculeus, tot grote vreugde van haar moeder.

Door deze winst konden we de laatste wedstrijd met 3-0 verliezen om toch het toernooi te winnen. 'Geen denken aan' reageerden de meiden (die gingen voor de 100%) en tegen AS'80 MC1 was de start wederom prima. Twee levensgrote kansen werden helaas gemist en toen schoot de tegenstander uit Almere de bal tegen de onderkant van de lat. Isa, die nu keepte, was kansloos geweest. Snel daarna scoorde Josien -wie anders?- de 1-0, uit een prima aanval. Een legertje kansen volgde en de tegenstander had niks meer in te brengen. Combinaties rolden over de mat, er werd stevig gespeeld en er was veel werklust. Zo zien we het graag. De 2-0 was een verdiende goal voor de uitblinkende Mette, die een groots toernooi van een passend einde voorzag.

De MC1 won met 3-0 van Saestum en daardoor werden zij tweede in dit toernooi. Een mooi (bijna) einde van een leerzaam seizoen. Vandaag zagen we hoeveel progressie er is bereikt; jullie hebben het best uit jullie mogelijkheden gehaald. Zonder Janneke nog wel, wat normaal een stevige aderlating is. Ik heb met veel plezier naar jullie gekeken.

Overtuigende winst in De Meern voor doorzetters

door Hugo
Op zaterdag 24 mei leken de omstandigheden voor het toernooi Bij VV De Meern ideaal; een lekker zonnetje en niet te warm. Alleen die harde wind, daar houden wij bij de Mc2 niet zo van. Maar goed, daags tevoren liet Celina weten dat zij, na ruim twee maanden medisch leed, weer mocht mee voetballen. Dat alleen maakte deze dag al geslaagd. Met Senna en zonder Saba en Hildegard reisden we af naar het mooie complex in De Meern. Later voegde uit Rechelle zich nog bij ons.

De eerste tegenstanders waren de meiden van Woudenberg Mc1. Die kenden we, uit de Md-tijd, nog als taaie tegenstanders van wie het moeilijk winnen was. Zij wisten, gelet op de mandekking die zij op Emma Z toepasten, ook nog wie wij waren. Het grootste deel van de tijd werd er op de Woudenberg-helft, maar tot grote kansen leidde dit niet. Sporadisch konden de Woudenbergsen een counter plaatsen, maar achterin hielden Kristien, Janneke, Isa (Fatosj) en Paula (Celina) het goed dicht. Bovendien konden we rekenen op het goede keeperswerk van Emma. Halverwege de tweede helft vonden we toch een gaatje in de Woudenbergse muur, hoewel daar de hulp van een tegenstandster aan te pas kwam. Een inzet van Mette werd, onder druk van een instormende Josien, door een verdedigster van Woudenberg achter haar eigen keepster geplaatst: 1-0. Hierna werd de wedstrijd redelijk koel uitgespeeld.

De tweede wedstrijd speelden we zonder Fatosj, die de meiden van de ook aanwezige Md2 tijdelijk uit de brand hielp, maar met de later gekomen Rechelle in de spits. De tegenstander, Vriendenschaar, kenden we uit de competitie (twee overwinningen). Ook nu bleken wij weer (veel) te sterk voor hen te zijn. Twee keer kon Senna een voorzet van rechts bij de tweede paal in de goal tikken. In de eerste helft nog pikte ook Rechelle knap haar goaltje mee. In de tweede helft veranderde er niets aan het wedstrijdbeeld: Sporting overheerste door veel meer techniek en een grotere felheid. Onze middenvelders, Mieke, Mette en Emma, waren hun tegenstanders duidelijk de baas. Tot meer goals leidde dat, gek genoeg, niet meer. Einduitslag 3-0.

Na de tweede wedstrijd moesten Senna, Josien en Laura weg, zodat we met elf speelsters overbleven. Vooraf was duidelijk dat we aan een gelijkspel tegen de thuisclub genoeg hadden voor de beker. “Niet rekenen, gewoon winnen” was echter het motto. En dat zulks serieus was, liet Emma Z. gelijk in de eerste minuut al zien. Onder het mom van “ik zal eens een balletje voor de 16-meter inschoppen en dan even kijken of ze er daar wat mee kunnen” schopte ze van grote afstand vanaf rechts de bal naar voren die tot verbazing van iedereen tussen de keepster en de lat, in het doel landde. Vrij snel daarna kreeg Mieke het op links op haar heupen, passeerde tweeënhalve verdedigers en prikte de bal daarna onhoudbaar in het doel: 2-0. Niets leek het winnen van dit toernooi nog in de weg te staan. Maar…. halverwege de eerste helft kon Celina toch niet meer verder. Ze moest eruit, het ging niet meer. In de onduidelijke situatie die daarna ontstond, moest Emma S. een paar keer reddend optreden, terwijl zij ook nog een keer werd geholpen door Janneke, die op een John Terry-achtige manier een bal van de doellijn moest wegkoppen. Hierna liet Isa zich terugzakken van rechtsvoor naar rechtsachter. Kristien poetste met een enorme inzet de achterkant van het middenveld schoon en Paula, Isa en Janneke hielden prima stand.
In de tweede helft begonnen de tegenstanders, overigens net als wij eerstejaar C-meiden (maar wel twee keer per week trainend) meer te drukken. Door de hele tijd tegen een overmacht te spelen, begonnen de krachten bij de Sportingmeiden toch wel weg te vloeien. Uiteindelijk leidde dat tot een goal voor De Meern: 2-1. Verder kwamen ze echter niet.Uitstekend gedaan, meiden. Groot compliment voor jullie inzet en doorzettingsvermogen.

Het hele toernooi is er achterin heel weinig weggegeven en op het middenveld en voorin veel druk gezet. Goed de pressing toegepast dus. De trainer kan tevreden zijn.
Paulien, moeder van Fatosj, trakteerde op ijsjes en daarna kon de beker opgehaald worden. Voorlopig staat die bij Isa thuis.

2 x 5 minuten helemaal niks, 2 x 30 minuten goed

Angstgegner, zo mogen we Maarssen MC1 toch wel noemen na de 3-4 nederlaag van gisteren. Uit waren we stukken beter maar werd het 2-2, een stand die ook nog slechter had kunnen uitpakken. Dat was gisteren wederom het geval. We hadden deze wedstrijd met 7-3 of zo moeten winnen. Het werd 3-4 en 3-7 had ook gekund. Dat alles had te maken met de enorme inzinkingen van onze dames gedurende 5 minuten in de eerste en de tweede helft.

We hadden een brede selectie vandaag. Met het oog op de doorstroming naar de MC van volgend jaar deden Rechelle en Noortje U. mee. Verder waren we compleet en het was geweldig om te zien dat ook Celina er weer was. Langs de kant maar voor het eerst zonder krukken. De start was dramatisch. Twee keer leden we balverlies op het middenveld en Maarssen kreeg twee maal vrij spel doorveel te aarzelend optreden. De 0-2 na 5 minuten spel was een slecht begin, maar al snel herstelde de MC2 zich.
Het spel werd allengs beter en verzorgder. Emma Z/Josien (rechts) en Laura/Saba zorgden voor dreiging op de zijkanten. Rechelle (spits) werd steeds beter in het spel betrokken en Mette was weer overal te vinden. De verdediging herstelde zich, maar was ook af en toe nog slordig. Het leidde niet tot kansen voor Maarssen. Wij kregen die wel. Emma z begon een heftige verhouding met het 'houtwerk' in deze wedstrijd. Voor de rust raakte ze twee keer de paal. Laura ging en paar keer door en uit een prima combinatie schoot Josien uitstekend in: 1-2. Met nog een klein kwartier te gaan leken we nog voor de rust orde op zaken te stellen. De mooiste was voor Josien die net iets te dicht bij de -overigens voortreffelijke- keeper inschoot. Rechelle had een uitstekende actie vlak voor rust, maar wist die niet te bekronen.

In de rust werd links en rechts bijgepraat en de de start in de tweede helft was voortreffelijk. Er werd over de flanken gespeeld, maar ook direct binnendoor als dat kon. De dames keken goed en uit een mooie voorzet van Emma Z schoot Mieke resoluut de 2-2 in. Een goal die bewondering alom oogstte. We gingen er goed voor staan. Een schot van Emma van 25 meter belandde op de kruising. De spitsen bleven drukken en
Janneke en Kristien hielden de boel achter goed onder controle. Zo hadden we vorige week ook getraind: pressing heet dat in vaktermen, maar het betekent dat je druk op de tegenstander zet, maar achterin niks weg mag geven. Nu zouden we wel eens weg gaan lopen van Maarsen, een ploeg die van minder kaliber is, maar wel gevaarlijk bleef en bleek. Uit een uitbraak ging de linkerspits door in -zoals wij het zagen-
buitenspelpositie. Aad vlagde niet(die stond ervoor dus was het geen buitenspel) en de prima fluitende Frits van de Brug liet uiteraard doorspelen. Maar wel 2-3. Even later was er paniek achterin en werd er gemakkelijk een corner weggegeven. Die werd daarna wonderschoon ingeschoten door de spits van Maarssen. En dus weer 2 goals achter. Weer gaven we binnen 5 minuten de wedstrijd weg. We kwamen via Emma nog wel terug tot 3-4, maar daar bleef het wel bij. Helaas een nederlaag in de laatste wedstrijd, maar ook nu werd er bij vlagen weer uitstekend gespeeld. Daar houden we ons aan vast. Rechelle en Noortje konden prima mee, dus we hebben voor volgend seizoen genoegd goede meiden om een team uit te gaan vormen.

Nog drie toernooien (de Meern, thuis en Hoograven) en het seizoen zit
erop.

Toernooiwinst in koel Utrecht-Noord

door hugo
Toernooien moeten natuurlijk met mooi voorjaarsjaar afgewerkt worden. Jammer genoeg was het op 17 mei bijzonder nat bij HMS in Utrecht-noord. Per fiets waren we die dag afgereisd naar het Sportpark aan de Manitobadreef. De MC2 was door de afwezigheid van Laura, doelvrouw Emma en nog steeds Celina niet compleet. Gelukkig waren de MD2-speelsters Maaike Siersema en Julliete Schenk bereid gevonden het team aan te vullen.

Op papier was de eerste tegenstander, het Mc1-team van HMS, de sterkste tegenstander. Bij het betreden van het veld werd duidelijk dat dit team voor deze gelegenheid was aangevuld met een behoorlijk aantal (rokende) oudere speelsters. Vooraf waren onze speelster ingeprent vanaf het eerste fluitsignaal druk te zetten op de verdediging van de tegenstander. Deze strategie wierp vrijwel onmiddellijk vruchten af. Binnen drie minuten kon linkerspits Josien een voorzet van rechts voorbij de forse HMS-keepster schieten. Laatstgenoemde was zeker twee keer zo zwaar als Josien, maar toch was zij het die bij deze clash geblesseerd raakte. Vervolgens scoorde midvoor Saba door heel beheerst de bal in de rechterhoek van het doel te schuiven. Een actie die ze kort daarna nog eens kopieerde: 3-0. Dat was ook na 20 minuten de eindstand.

Van SCH ’44 wisten we dat dit de zwakste tegenstander zou zijn. We konden daarom met gerust hart libero Janneke laten keepen. Bij deze tegenstander werd duidelijk dat zij juist met een heel jong team acte de présence gaven. Het zou me niet verbazen als er zelfs nog een aantal E-speelsters bij waren. Het was dan ook alleen aan de redelijke keepster van de tegenstanders te wijten dat de stand tot 2-0 (doelpunten van Mette en weer Josien) beperkt bleef.

Doordat HMS inmiddels doelpuntloos gelijk had gespeeld tegen VIOD, dat de eerste wedstrijd ook van SCH ’44 had gewonnen, wisten we dat een gelijkspel in de laatste wedstrijd genoeg zou zijn voor de toernooiwinst. Het lot had aangewezen dat Hildegard deze keer het doel zou verdedigen. Na een korte en intensieve cursus nam ze de plaats in tussen de palen. Het Tienhovense VIOD betrad met zeker 6 a 7 forse B-speelsters het veld. Het hielp ze echter niet. Ook nu waren het weer de speeltechnisch veel betere Sporting-girls die het spel bepaalden. Het leverde een aantal mooie kansen op. Vooral de aanval over links van Kristien en Josien was kansrijk (net naast). Tot doelpunten leidde het echter niet. In de slotminuut stelde Hildegard nog met de goede redding (haar enige), waarbij de VIOD-spits zich door eigen toedoen behoorlijk blesseerde, de toernooiwinst veilig.

Al met al kunnen we vaststellen dat er vooral in de eerste wedstrijd, waarin er in de meeste logische opstelling werd gespeeld, goed is gevoetbald. Bovendien dienen zich in de persoon van Maaike en Juliette, die beide voor het eerste op een groot veld speelden, weer behoorlijke talenten in de MD-jeugd aan. Tot slot: als er één ding is wat deze middag duidelijk werd, is het dat techniek en inzicht het altijd winnen van massa en kracht alleen.

Combinatieteam wint toernooi op sloffen

Vandaag speelden we niet als MC2 maar deden er vijf dames mee met de MB1. Isa, Mieke, Mette, Kristien en Janneke vulden de MB1, die vandaag maar acht spelers van zichzelf hadden (de Nina's, Saimi, Lisa, Sterre, Najat, Sophie en Lot). Valerie uit de MC1 maakte het veertiental vol. Daardoor kon coach Rob goed doorwisselen. Hugo, Willem en Stefan waren mee, dus de bijna voltallige MC-staf kon eens kijken hoe het een stapje hoger eraan toegaat.

Wat dat betreft was het geen goede dag op het toernooi van Valleivogels. De enige tegenstander van enig formaat-op-papier (Roda'46) kwam niet opdagen. CDN MB1 en Valleivogels MB1 waren niet echt lastige klippen om te omzeilen en we speelden tweemaal tegen deze teams (tweede klasse MB). Desondanks was het een plezierige middag. Vooral om te zien dat onze meiden dit goede niveau aankunnen. Alleen Isa trainde vanaf de winterstop niet mee met de MB1 maar de rest wel. Ook Valerie hield zich prima staande bij deze meiden. En als er dan in een goed voetballend team gespeeld wordt (met toppers als Sterre, Nina S, Sophie en Najat) gaat het niveau vanzelf omhoog. Mieke wist drie maal te scoren, Mette éénmaal en de goal van Isa (een strakke voorzet direct erin geknald) maakte grote indruk. Janneke en Kristien hebben al eerder meegespeeld en draaiden ook vandaag weer prima mee. Al moet wel gezegd worden dat we met ons eigen team vandaag hier ook een kans gemaakt hadden om te winnen. Alleen dan niet met de cijfers van vandaag: 4 gespeeld, 12 punten, 19 voor en 0 tegen (via 3-0, 4-0, 6-0 en 6-0). In de derde wedstrijd was het hoogtepunt van de middag: een aanval over zeven, acht schijven met een goede rol voor Mieke, die door Najat werd binnengeschoven. De sfeer was goed, het weer aangenaam, de consumptiebonnen een prettige verrassing. De aanmoedigingen van de jongens uit Volendam en België, die een tweedaagstoernooi speelden waren voor ons. Uiteindelijk besloten ze Isa ('nummer 5') als favoriet te kiezen en zelden zal ze bij elk balcontact zo toegejuicht zijn. Het zal nog een teleurstelling voor ze zijn, dat haar mobiele nummer niet echt zal kloppen.

De komende week blijft het even stil voor onszelf, maar we zullen vast elders kunnen invallen. En dan gaan we vier keer proberen een toernooi voor onszelf te winnen.

MC2 toont zich op meisjesvoetbaldagen

Gisteren en vandaag waren weer de jaarlijkse meisjesvoetbaldagen. Van de MC2 waren er liefst vier dames aanwezig. Kristien, Janneke, Mieke en Saba deden dit jaar mee. Helaas konden Mieke en Saba niet de hele tweede dag meedoen vanwege blessures. Wat opviel was dat er veel goede speelsters aanwezig waren. Het niveau is zo gestegen dat de KNVB aparte meisjesvoetbaldagen niet meer nodig acht. De meisjes moeten maar bij de jongens gaan spelen. Ik vind dat onzin; ook in hockey, handbal, volleybal en basketbal spelen jongens en meisjes apart. Er is niks op tegen om meisjes apart te houden, maar dat dan wel serieus te nemen. En dat is bij Sporting nog niet zo vanzelfsprekend helaas.

MC1 wint felle zusterstrijd: 1-0

Met name de leiding van beide teams zag er al lang naar uit. De MC1 tegen de MC2. We zaten eerst wel, toen niet en later weer wel bij elkaar in de competitie. Op papier waren we aan elkaar gewaagd als je de uitslagen zo zag. Vanavond was het dan zover. De derde dinsdag achtereen dat we gingen voetballen en niet trainen. Het was ideaal weer om te spelen. Geen hele felle wind, een bleek zonnetje en een graad of 13, 14. Scheidsrechter Mehmet gaf even na 19.00 het startsein voor wat een spannende en bij vlagen goede wedstrijd zou worden.

Het begin was voor de MC1. Het duo Ellen en Robin (even terug uit de MB2) stichtte meteen gevaar en na een aarzeling achterin knalde Robin de 1-0 in. Alweer na een paar minuten een achterstand. We kwamen ook daarna er moeilijk uit, en het was een paar keer gevaarlijk voor ons doel. Er werd paniekerig gespeeld en niet onderling gecoacht, maar iets te veel gepraat. Net even een verschil. Na een minuut of 15 kwam er wat meer rust in het spel. Mieke en Mette kwamen aan voetballen toe en via Laura en Saba werden de vleugels wat meer benut. Emma Z, die in de spits speelde werd een paar keer goed bereikt en zij kreeg een prima schotkans. Deze schoot ze iets te snel in waardoor Sarah Looise nog net een hand onder de bal kreeg. Ook daarna kregen we nog wat mogelijkheden, maar het bleef link met de snelle en lepe spitsen. Hildegard vocht echter voor wat ze waard was en Janneke volgde de aanwijzingen goed op zodat ze prima rugdekking gaf. Isa kwam steeds beter in haar spel tegen Ellen en Paula buffelde ouderwets tegen Sarah el A. De 1-0 met rust was niet onterecht.

In de eerste 20 minuten na rust toonde de MC2 het beste spel van de avond. Fatsosj stond dit keer in de spits en wist ons te verrassen met een mooie combinatie. Laura (MC2) ging achterin spelen en deed dat uitstekend. De vorm begint weer een beetje terug te komen. Josien vocht menig duel uit met Julia en we houden het op een gelijkspel. Wederom wisten we en paar keer Emma Z. te bereiken maar de schoten misten scherpte. Mette en Laura (MC1) deden weinig voor elkaar onder en duelleerden op het scherpst van de snede. Er kwam wel een paar keer flink wat gevaar van die kant. Ook nu waren we weer iets te aarzelend in de afronding. Na deze periode waarin we even de MC1 weg leken te gaan spelen kwam er weer meer balans. Een paar keer voorkwam Emma S door goed uitkomen een goal en een keer ging dat gepaard met een bal tegen de keel. Er was volop strijd maar het bleef sportief, op één moment na, maar daar greep de leiding van de MC1 goed in. Echte kansen kregen we niet meer en hoewel een gelijkspel wel verdiend was, kan deze nederlaag ook niet onterecht worden genoemd. De MC1 eindigt hierdoor waarschijnlijk boven ons en Hugo en ik zullen de komende weken nog veel tegen de lachende gezichten van Marcel en Willem aan moeten kijken. Het rondje na afloop tijdens de uitgebreide wedstrijdbespreking was in elk geval voor hun rekening.

We spelen pas weer op 10 mei. De komende dagen vallen de diverse dames in bij andere teams. Op 29 april is er geen trainen, op 6 mei wel. Nog twee thuiswedstrijden en dan nog 4 toernooien. Kortom: we gaan nog even door.

Weer nipt ; maar nu verloren: 3-2 in Vianen

Een paar weken geleden versloegen we de meiden van Brederodes met 6-1. Dat was toen op een klein kunstgrasveld. Vandaag traden de Vianensen ons tegemoet op hun eigen grote grasveld. Dat was klaarblijkelijk te veel van het goede. De grote afstanden en het niet al te korte gras vergen te veel van de Sportingmeiden. Ook het felle spel van de tegenstander en de lichte tegenwind zorgden er in de eerste helft voor dat we al snel tegen een 2-0 achterstand aankeken. Overigens was die tweede Brederodes-treffer er één van grote schoonheid. Een ingestudeerde corner werd perfect uitgevoerd.
Pas na de tweede treffer kwam er iets op gang dat op een Sporting-aanval leek. Dat leverde dan ook gelijk de 2-1 op van de voet van Mieke, die vanaf de rand van het strafschopgebied het leder net onder de lat van het vijandelijk doel plaatste. Daarna hing de gelijkmaker wel even in de lucht en de twee Sportingsupporters gingen er eens goed voor zitten. Helaas .. door een fout in de achterhoede kon de Brederodes-spits ongehinderd op het doel van Emma S. afstormen. Die keepte wederom een foutloze wedstrijd, maar deze aanval kon zij toch niet tegenhouden: 3-1.

De tweede helft hadden de Brederodes nog meer veldoverwicht, maar hun vizier stond niet goed afgesteld. De meeste schoten richting het Sportingdoel gingen naast of over. En anders waren zij een vrij makkelijke prooi voor onze keepster. Onze eigen meiden konden op het middenveld vrij aardig uit de voeten, maar voorin misten we echte stootkracht. Toch lukte het Mette nog om een keer het net te vinden: 3-2. En een schot van Kristien werd ternauwernood gekeerd.
Nipt verloren, maar wel terecht. Een tegenstander die als collectief ruim honderd kilo meer in de weegschaal kan leggen is op een groot veld moeilijk door ons te bestrijden.

Nipt, maar verdiend gewonnen: 1-0

door Hugo
Tegen het slot van de competitie proberen we, onder het motto: “geen betere training dan wedstrijdtraining”, zo veel mogelijk wedstrijden te spelen. Jammer alleen dat je als coach de wedstrijd dan niet eventjes kan laten stilleggen om gerichte aanwijzingen te geven. Enfin, om inderdaad zo veel mogelijk wedstrijden te spelen, togen de Mc2-meiden voor hun thuiswedstrijd tegen ASC Nieuwland naar Amersfoort, omdat de tegenpartij geen vervoer naar Utrecht kon regelen. Dat ging overigens maar net goed. Trainer Stefan, die ook als scheidsrechter zou optreden, belde ‘s middags vanaf zijn grieperige ziekbed af, zodat enige andere ouders op het laatste moment in hun auto’s moesten springen om het vervoer te verzorgen (Tiny, Erica en Paulien: DANK!!). En de tegenstander regelde een scheidsrechter (ook dank); dezelfde als in de vorige wedstrijd tegen hen, maar nu floot hij gewoon goed.

De wedstrijd zelf speelde zich voor het overgrote deel af op de helft van de tegenstander. Daardoor werd het daar erg druk. Er werd erg hard en fanatiek gewerkt. Het lukte evenwel niet goed om het spel echt breed te houden. Ondanks dat overwicht kwamen we niet verder dan een kleine frommelkans bij de eerste paal voor Josien, een slappe bal van Saba en enkele afzwaaiers van EmmaZ en Kristien. Achterin stond de Sportingverdediging weer goed. Bij de enkele keer dat Nieuwland in de buurt van onze goal kwam, stond doeldame EmmaS op haar plaats. De tweede helft kende een zelfde beeld: veel balbezit voor Sporting. Maar nu lukte het wel een keer om het vijandelijk doel te vinden. Saba, die linkbuiten was gaan spelen, omspeelde bij de achterlijn twee verdedigsters en legde daarna prima terug op de inkomende EmmaZ, die deze opgelegde kans uitstekend afmaakte. Mooie combinatiegoal. Daarna kon Nieuwland iets meer druk op het Utrechtse doel zetten, maar verder dan een boogbal langs de kruising kwamen ze niet. Via Mette, Mieke en Isabel konden we nog een paar keer goed over rechts uitbreken en dat leidde zelfs bijna nog tot de 0-2 . Het mocht echter niet zo zijn. Conclusie: nipt, maar heel verdiend gewonnen.

Kansloze nederlaag in Almere: 4-0

We kunnen kort zijn: de MC2 had een mindere dag en kwam er niet echt aan te pas. Het werd een regelmatige 4-0 nederlaag tegen Waterwijk dat een minimieme kans op de titel houdt. Na twee mindere wedstrijden kunnen we dinsdag weer laten zien wat we echt waard zijn.

Titelstrijd ongemeen spannend

Afgelopen zaterdag won VRC van NVC (met 3-1). Daardoor staan die twee ploegen exact gelijk (1 doelpuntje verschil). Waterwijk staat nog wel bovenaan maar heeft 4 verliespunten meer. Aan ons morgen om te zorgen dat dit er meer worden. Jammer dat we ons niet hebben kunnen mengen in deze strijd, maar van zowel VRC en NVC hebben we beide wedstrijden verloren.

Maarssen MC 1 snoept MC2 twee punten af: 2-2

Er zijn van die wedstrijden, die je het het liefst direct over zou willen doen. Vandaag was er zo een. Een onnodige remise (2-2) tegen het onderin staande Maarssen was het resultaat. Ondanks de vele kansen die we kregen (en misten) mochten we uiteindelijk niet eens ontevreden zijn met dat punt.

We begonnen slap en ongeïnspireerd aan de wedstrijd. De trainer zag niks terug van de inzet en klasse die er vorige week op de training was. En ook uit de verslagen van coach Hugo was gebleken. De euforie van de twee afgetekende overwinningen van de afgelopen wedstrijden waren het eerste kwartier nog ver weg. Desondanks kregen we een handvol kansen die zonder uitzondering eindigden in rollertjes richting keeper. Bij de eerste de beste tegenaanval scoorde Maarssen. Dan hoop je dat de ploeg wakker wordt en beter gaat spelen. Deels gebeurde dat. Er werd wat beter over de vleugels gespeeld en uit een goed uitgespeelde aanval rondde Mieke beheerst af met een geplaatst schot in de hoek: 1-1. We maakten ons op voor het Grote Rechtzetten en dachten dat onze dames naar een geruststellende voorsprong van 1-4 ofzo richting rust zouden gaan. De kansen waren er naar, maar net als tegen Zuidvogels was de afronding erg zwak. We liepen elkaar in de weg bij corners en aanvallen, maar bij een tegenstoot van Maarssen was er een gapend gat in de verdediging. De spits rondde prima af: 2-1. Dat het ab-so-luut buitenspel was (citaat van grens Berthon) ontging de scheids echter, die tot dan niet had geaarzeld om op de vlagsignalen aan de andere kant te reageren.

In de rust waren de tactische aanwijzingen niet van de lucht. Iedereen kreeg wel wat tips en sommigen zelfs heuse opdrachten mee. De een voerde die beter uit dan de ander. Het eerste deel van de tweede helft was volledig voor ons. Maarssen kreeg geen kans. Fatosj speelde geconcentreerder dan in de eerste helft en wist haar tegenstander het lastig te maken. Hildegard speelde een puike partij op de linkervleugel. Ze stond vaak tegen twee spelers maar was niet te passeren en als ze de bal veroverde speelde ze direct een medespeelster vrij. Janneke kreeg de opdracht om het slot op de deur te zijn, zodat Kristien en Emma Z. druk naar voren konden uitoefenen. Dat lukte prima, al was het goed voorstelbaar dat Janneke ook graag naar voren wilde om die bal erin te jagen. Kristien herstelde zich na een matige eerste helft meer dan prima en overbrugde enorme afstanden. Je ziet bij haar de drive om te willen winnen ook goed terug. Emma Z mist nog wedstrijdritme en heeft haar fenomenale balgevoel nog niet helemaal terug. Desalniettemin was de afgeslagen bal die ze van 20 meter strak in het doel joeg er een van grote klasse. Aan de rechterkant speelde uitblinker Mette een vlekkeloze partij. Ze vulde goed de gaten op, hield overzicht en speelde de spitsen goed vrij, die het helaas niet konden afronden. Het is niet de eerste keer dat de coach van de tegenstander jaloers op zo'n speler is. Josien, Laura, Saba. Isa en Paula, die allemaal de laatste tijd juist aan het scoren waren geslagen konden het dit keer niet afronden. En zo had de gehele voorhoede een offday. Dat kan gebeuren, maar je staat je aan de zijkant wel te verbijten.

In de slotfase ging Maarssen nog een paar keer gevaarlijk door en de uitstekend keepende Emma redde zelfs een punt. De hele tweede helft geen bal gehad en dan zo scherp zijn, klasse Emma! We geloofden er niet meer in en zo werd het een al met al teleurstellende 2-2. We missen een spits die de ballen er gewoon inknalt, al zijn we met ons spelletje van doorkomende spelers vanuit het midden en de zijkanten wel heel erg gevaarlijk. Volgende keer gaan ze er wel in. Natuurlijk waren er excuses. Onze kunstgrasdames zijn geen hobbelige grasmat gewend. Als je zelf hebt gevoetbald weet je dat dat inderdaad een handicap is, maar geen reden om niet de ballen er in te schieten. En de scheidsrechter, vers gediplomeerd van een cursus, floot 60 minuten lang redelijk tot goed. In de laatste 10 minuten werd hij toch een beetje supporter van de witzwartten, die een klein stuntje in zicht hadden. Daarmee onthield hij Isa een penalty toe die gehaakt werd, strafte een paar overtredingen van Maarssen niet af, liet de eindeloze wisselingen van Maarssen nog langer duren dan ze al waren, en floot voor buitenspel toen zelfs de grensrechter er niet voor vlagde. Ik moest mezelf in toom houden, liet de SIRE spot als een mantra door me heen gaan en hield zowaar mijn mond. En ook dit was natuurlijk geen reden voor het puntverlies.

Volgende week dinsdag beter; hetzij in een wedstrijd hetzij op de training. Eerst zaterdag naar Almere en daar maar onze revanche halen.

Eindelijk op stoom: 6-1 tegen Brederodes

foto Brederodes

door Hugo
Vandaag begon de tweede helft van het seizoen: 9 wedstrijden gehad, 9 nog te gaan. Van die 9 gespeelde wedstrijden waren er 5 tegen de top-3 ploegen. Volgens de technische staf moeten de meeste punten dus in deze tweede seizoenshelft gehaald gaan worden, te beginnen in de thuiswedstrijd tegen Brederodes MC1.

Eerder in het seizoen, om precies te zijn in de allereerste wedstrijd, speelden we voor de beker 3-3 tegen hen. Toen viel op dat het een aardig voetballend team was met een uitstekende spits. Die spits was er vandaag niet bij (ze speelt inmiddels bij de jongens C2). Dat was, zo bleek gedurende de wedstrijd, een flinke verzwakking voor de tegenstander. Bij Sporting ontbraken de vaste verdedigers Hildegard, Janneke en Celina (vandaag wel uit het ziekenhuis gekomen). Lot kwam ons als laatste “man” versterken. Ook Emma Z. speelde voor het eerst in lange tijden, na een vervelende enkelblessure, weer mee.

De tegenstander mocht aftrappen, maar vrij snel werd de bal door de Sportingmeiden veroverd en uit onze eerste aanval wist Josien vanaf rechts, met hulp van een Brederodes-verdedigster te scoren. De 1-0 binnen veertig seconden! Vrij snel daarna kon de snelle spits van de Vianensen (of Viaansen?) tegenscoren. De toeschouwers maakten zich op voor een boeiende pot tussen twee gelijkwaardige ploegen. Het bleek toch anders te gaan lopen. Boeiend was het wel, maar van gelijkwaardigheid was geen sprake. Na dit ene slippertje van de Sporting-achterhoede, werd de weg naar het Utrechtse doel door Paula, Isa, Fatosj (invaller Emma Z.) en Lot volledig dichtgemetseld. Daar kwam in het vervolg van de wedstrijd geen tegenstandster meer doorheen. De enkele bal die nog door de verdedigingsmuur kwam, was een makkelijke prooi voor Emma S, die zich in deze wedstrijd slechts kon onderscheiden door haar prima uittrappen. Verder had zij weinig te doen.

In de 13de minuut kon Mieke een prima aanval van de Utrechtse meiden afronden: 2-1. Met links! In de 26ste minuut schoot Josien keihard op de paal, de terugketsende bal werd door Mette wederom ingebracht. Dat schot kon de keepster nog wel tegenhouden, maar een zeer alerte Josien kon het losgelaten leder eenvoudig in het doel schieten: 3-1. De Brederodes-meiden hadden het moeilijk met onze aanvalsters, temeer omdat Laura en Josien, die prima uit de voeten kan op de rechtervleugel, geregeld van kant wisselden en zo hun directe tegenstanders tot wanhoop dreven. Op het middenveld heersten Saba en Kristien. Laatstgenoemde had het moeilijk op het kleine veld, maar compenseerde veel met een hoop inzet. Mette en Mieke bestreken bijna achteloos de rechter- en linkerflank en bezorgden de gasten een moeilijke middag met hun technische hoogstandjes.

In de tweede helft gingen de gasten furieus van start, maar ook dat mocht niet baten. Na een paar minuten was de situatie weer onder controle. Sterker nog: in de eerste helft had Sporting misschien 55 % balbezit, in de tweede helft was dit zeker 65%. Dat balbezit leidde tot een flink aantal corners. Die corners zijn in de loop van het seizoen een belangrijk wapen geworden. Ook nu weer. Lot kopte uit een hoekschop net naast. En Saba, die na de rust centrumspits was geworden, kon een doorschoten hoekschop makkelijk intikken, ondanks het feit dat een tegenstandster op haar veters stond en zo haar voet blokkeerde. Dat was de 5-1. Eerder al had Isa met een lage bal vanaf de rand van het strafschopgebied kunnen scoren. Binnenkantje paal, maar wel de 4-1. Haar eerste goal dit seizoen (maar niet de laatste, verwachten Hugo en Stefan). Het tekende zich al af op de training waarin Isa liet zien dat ze qua techniek enorm vooruit is gegaan; aan inzet heeft het nooit ontbroken. Het slotakkoord was voor Paula, die alleen mooi blijkt te kunnen scoren. Een afgeslagen Sportingcorner werd door haar vanaf een meter of 23 vol op de slof genomen. De pegel vloog over iedereen heen en daalde net op tijd om onder de lat in de goal te verdwijnen. Na de wedstrijd constateerde de coach lichte schroeiplekken in het net van dat doel. Belangrijk leermoment van de laatste twee genoemde goals: ook verdedigers kunnen scoren!

MC2 wint voor Celina: 1-4 bij Nieuwland

door Hugo
Het waaide hard, deze 29ste maart. En dat was geen goed voorteken voor de wedstrijd tegen Nieuwland Mc1. We hadden immers nog geen wedstrijd gewonnen als het waait. Alleen bij complete windstilheid lukte het onze frêle mademoiselles om meer doelpunten te maken dan de tegenstander. Gelukkig was het niet koud in Amersfoort en dat maakte klaarblijkelijk verschil ten opzichte van eerdere waaiwedstrijden. Voor de aftrap hadden de meiden deze wedstrijd opgedragen aan Celina, die nu al weer meer dan een week in het ziekenhuis ligt. Gelukkig komen er goede berichten van haar kant. We besloten de eerste helft tegen de wind in te spelen. Proberen de nul te houden en dan in de tweede helft, met wind mee, toeslaan.

De eerste minuten bleken beide teams aan elkaar gewaagd te zijn. Het spel golfde heen en weer en keepster Emma diende een paar keer flink in te grijpen. Dat ging haar goed af. De keeperstraining begint duidelijk vruchten af te werpen. Voorin drukten onze meiden een paar keer hun neus aan het venster. Kristien schoot voorlangs en Josien mikte vanuit onmogelijke hoek de bal op de kruising. Op links werd wederom goed gecombineerd door het duo Saba-Laura. Mooi om te zien. Gaandeweg de eerste helft werd onze MC2 steeds sterker en toen een pass van Josien niet goed werd verwerkt door de verdedigers van Nieuwland, kon Saba de bal eenvoudig overnemen en beheerst langs de keepster prikken: 0-1. Het verzet van de in Willem II-outfit gestoken Nieuwlandsen leek gebroken. Een inzet van Josien belandde nog een keer op de paal en een doorgebroken Saba kon alleen door grof geweld worden gestopt. ’t Was niet onmogelijk om daar een penalty voor te geven. Maar dat werd niet gedaan. Na zo te zijn aangepakt kon zij jammer genoeg de wedstrijd niet vervolgen. De scheidsrechter liet ruim 40 minuten doorspelen omdat hij, in de onjuiste veronderstelling verkeerde (het is opgezocht op de KNVB-site!) dat de C jeugd 2x 40 speelt, in plaats van 2x35 min speelt.

Het gaat misschien te ver om te zeggen dat onze meiden de tricolores in de tweede helft overliepen. Maar veel meer dan tegenhouden, met alle mogelijke (fysieke) middelen, was het toch niet wat de tegenstander deed. Keer op keer werden mooie aanvallen opgezet door combinaties van Kristien, Mette en Mieke. Omdat ook verdedigster Isa, bij gebrek aan directe tegenstandster naar voren kon opstomen, werd een overwicht op het middenveld gecreëerd. Nieuwland kwam hierdoor, en ook door de sterke tegenwind, niet vaak meer over de middenlijn, hetgeen Hildegard, Fatosj en Janneke uiteindelijk een vrij makkelijke middag opleverde. Van onze kant kon eerst Mieke het overwicht in een doelpunt uitdrukken (0-2). Hierna het moment van Paula. Bijna vanaf eigen helft vocht zij zich langs twee tegenstanders een weg naar het doel en met een droge poeier liet zij de keepster kansloos (0-3). Om in te lijsten (zie ook de foto)!
Vrij snel daarna pikte ook Mette haar goaltje mee (0-4). Halverwege de tweede helft maakte de scheidrechter een minder gelukkige periode, zoals Nanne dat treffend uitdrukte, door. Eerst gaf hij een penalty voor een bal die tegen de -ter bescherming van het hoofd opgeheven- elleboog van Janneke aankwam. Het moet gezegd, die werd onberispelijk ingeschoten (1-4). Hierna gaf hij een vrije trap omdat hij, onterecht, meende dat Emma een terugspeelbal opraapte. Gelukkig leidde dit niet tot meer tegendoelpunten. Eindstand daarom: 1-4. Een mooi resultaat en volkomen verdiend. Kleine kritische noot: de score had wellicht nog hoger kunnen uitvallen indien er wat directer (minder breien) en doortastender zou worden gespeeld. Apart compliment van de coach nog voor Josien, die als rechtsbuiten enorm heeft lopen buffelen en keer op keer door Mette de diepte werd ingestuurd.

Lesje in effectiviteit: 4-1 voor VRC MC1

Hoe vaak komt het voor als je als ploeg -zonder wisselspelers- met tien spelers komt te staan, dat je tegenstander er ook één uithaalt. Vandaag gebeurde het in Veenendaal tegen VRC. Saba werd ongelukkig gehaakt en moest even aan de kant. Gelukkig kon ze snel daarna weer door. Het voorval was typerend voor de sportieve wedstrijd, die 70 minuten een boeiend spektakel was. Met één verschil: VRC benutte de kansen veel beter en won, niet onterecht maar wel geflatteerd met 4-1.

Thuis hadden we met 1-2 verloren in een verwaaide wedstrijd. De week erop speelde de MC1 gelijk tegen deze meiden en dat bood perspectieven. Toch speelt deze ploeg mee om het kampioenschap en mede daarom wilde ze deze paaszaterdag wel spelen tegen ons. De hele week had het geregend, gesneeuwd en wat al niet, maar de grasmat op het hoofdveld (met tribune) was prima bespeelbaar. We misten nogtal wat krachten: Josien, Hildegard, Fatosj en de Emma's. Fleur, Janne en Menke uit de MC1 deden mee en die vulden de gaten goed op. Fleur en Isabel (die ouderwets stopper-spil speelde) stonden in het midden. Paula en Janne aan de zijkanten. Janneke, Mieke, Saba en Mette vormden het midden en Laura/Menke de aanval. Kristien stond in het doel. Dat het wennen was achterin was duidelijk. Na tien minuten stond het 2-0 voor de thuisploeg, die twee keer kort op elkaar scoorde. De vleugelspitsen van VRC waren een plaag voor onze verdediging en we hadden de handen vol aan ze. De MC2 stond er bij een keek ernaar; alsof iedereen ene te laat feestje had gehad gisteren. Na een kwartier kwamen we pas onder druk vandaan. De middenvelders begonnen te combineren en we kregen een paar kansjes. De schoten van afstand waren nog te zwak en toen een pegel van Mieke wel kracht had kwam die op de paal. Na de blessuren van Saba wisselde ze van plek met Paula. Het liep steeds beter en de MC2 bouwde aan een overwicht. Laura ging een keer goed door, maar haar schot werd van richting veranderd. Achterin stond het goed, maar door de opschuivende Isabel ontstond er ook ruimte. Fleur duwde bij een counter de doorgebroken speelster weg en daar had de coulante scheidsrechter een penalty kunnen geven. Nu hadden we nog kansen.

In de rust gaven we aan dat het goed ging en dat de agressie van de laatste 20 minuten doorgezet moest worden. Isabel ging keepen en Kristien speelde op haar plek. Isa moest eerst nog wennen aan haar recht om een bal op te mogen pakken, maar in de loop van de tweede helft groeide ze in haar rol en redde een paar keer fenomenaal oog in oog met de spitsen van VRC. Aan de rechterkant speelde Mette een wereldpartij. Waar ze in de eerste helft nog te veel naar binnentrok hield ze nu haar kant en verdedigde mee al het nodig was en wist ze ook nog de aanval te bedienen. Een meesterzet van Hugo om haar op die plek te laten spelen. We waren een aantal keer dicht bij de 2-1. Via een scherpe uitval werd het toch 3-0 en leek de wedstrijd gespeeld. Maar Laura, die haar familie én vader Nanne op bezoek had, frommelde de bal bij de eerste de beste aanval er alsnog in: 3-1. We hadden nog een kwartier om er nog meer te maken. Het begon te regenen en er werd flink gebuffeld door een aantal meiden. Kristien ging er en paar keer fors is en Janneke duwde goed van zich af; in dat opzicht maken we ook stappen vooruit, omdat we niet grof spelen. VRC wankelde en kon ons tenauwernood afstoppen. Maar echte grote kansen kregen we niet meer. Tot de 16-meter zijn we best voetballende ploeg in deze competitie. Daarna wordt het lastig; we zijn nog te besluiteloos, schieten te snel als er tijd genoeg is en te laat als we richting goal gaan en er gewoon een doffe knal nodig is. Dat deed de tegenstander beter deze wedstrijd. VRC kwam er daarna een paar keer goed uit, maar vond een onverzettelijke Isa op hun weg. Toch was ze bij één van de tegenstoten kansloos: 4-1.

Na afloop werd er uitgebreid nagepraat. De leider van de tegenstander was vol lof over ons spel, maar natuurlijk ook erg blij dat ze hadden gewonnen. VRC kan over twee weken bij winst op NVC de koppositie overnemen en voor het kampioenschap gaan. Dat gunnen we ze best en het feit dat we twee wedstrijden elkaar goed partij hebben kunnen geven zegt ook iets over onze kwaliteiten.

MC2 combineert er lustig op los tegen Vriendenschaar: 5-2

door Hugo
Eindelijk was het weer eens prachtig voetbalweer. Flauw zonnetje, lekkere temperatuur en vooral: geen storm! De wedstrijd tegen Vriendenschaar begon later dan gepland, waardoor de meiden goed ingespeeld en ontspannen aan de wedstrijd konden beginnen. Josien mocht, in plaats van Mette, weer eens op haar oude positie rechtsvoor beginnen, omdat de coach vooral in die voorste linie wat meer kracht nodig achtte. Het mes zou aan twee kanten moeten snijden doordat Mette op de rechtshalfpositie meer kans zou krijgen haar techniek te etaleren. Het bleek inderdaad goed uit te werken. De meiden zetten vanaf de eerste minuut veel druk op het doel van de tegenstanders uit Culemburg en kregen een paar kleine kansen om de stand te openen.
Maar, zoals dat soms gaat, bij de eerste beste uitbraak van de tegenstander konden zij scoren doordat Emma S. een hard schot niet onder controle kreeg, waarna het voor een van de spitsen van Vriendenschaar makkelijk was om de bal in het doel te lopen. Een kleine tegenvaller.

Daarna toch weer hetzelfde beeld. Veel aanvallen van de Sporting-meiden. Saba en Laura combineerden er op links lustig op los en ook schaduwspits Mieke, Mette en Josien konden elkaar over het algemeen goed vinden. Helaas bleken veel van die aanvallen iets te vaak te verzandden in het oeverloos rondspelen op de rand van het zestienmeter-gebied. Totdat Josien op rechts weer eens los kon komen van haar directe tegenstandster en met een hard laag schot de keepster, die er hierbij niet goed uitzag, verschalkte: 1-1. De tegenstanders kregen, ook doordat Isabel hun beste speelster uit de wedstrijd speelde, niet zo heel veel kansen. Slechts een keer konden zij nog opstomen naar ons doel, maar knap ingrijpen van Emma voorkwam een doelpunt. Van onze kant was Kristien met een puntertje op de paal nog het dichtstbij een treffer.

In de tweede helft gingen de meiden onverdroten door met aanvallen. Saba, Mette en Mieke gingen elkaar steeds beter vinden en werden daarbij in de rug gesteund door het solide verdedigen van Fatosj, Paula, Hildegard en laatste vrouw Janneke. Erg goed ging ook het –in balbezit- doorschuiven van Isabel naar het middenveld waardoor wij daar steeds over een “man” extra beschikten. In de tiende minuut resulteerde dat in de terechte tweede Sporting-treffer, van de voet van Mette. Vrij snel daarna kon Mieke met een onhoudbare poeier de 3-1 aantekenen. De Vriendenschaar-meiden hadden weinig meer in te brengen. Zeker niet toen Mieke wederom via een mooi uitgespeelde kans ook de 4-1 scoorde. Even nog kwamen de Culemborgsen dichterbij toen zij, doordat er in de achterhoede na een wissel wat onduidelijkheid bestond over wie nu wie moest dekken, mooi konden scoren (4-2). Het bracht ons echter niet aan het wankelen. Na een mooie combinatie over links liet weer Mieke de keepster met een hard geplaatst schot kansloos (5-2). Een uitstekende tweede helft, waarin vooral veel meer op doel werd geschoten dan in de eerste 35 minuten. Met een beetje geluk was de score nog hoger uitgevallen (mooie kansen van Isabel en schot op de paal van Janneke.) Dat geluk bewaren we dan maar voor de volgende wedstrijd.

MC2 laat zich aftroeven door koploper: 5-2

Vandaag zat een stuntje tegen de koploper in de competitie er lange tijd in. Tegen NVC MC1 uit Naarden hadden we de eerste helft het beste van het spel. Na een goede openingsfase, kwamen we bij de eerste tegenstoot op een 1-0 achterstand. De linksbuiten ging goed door, gaf een afgemeten voorzet op de uitstekende spits en die knalde droog de 1-0 achter Emma. Dat was het startsein voor onze meiden om het beste voetbal van dit seizoen te laten zien. Met Kitty uit de MD1 en Jolet (eerstejaars D) uit de D1 in de ploeg draaide het uitstekend. De ene na de andere combinatie rolde op de mat en leidde tot een handvol corners en schietkansen voor Janneke en Mieke. Isabel wist -ondanks dat ze geen leuke klus vond- de nummer 10 goed uit haar spel te halen en daarmee was de belangrijkste angel uit de ploeg. In de laatste 10 minuten wisten we dit ook in goals uit te drukken. Eerst legde Janneke de bal netjes af op Jolet die de 1-1 inschoot. Een paar minuten later was het andersom en wist Janneke de 1-2 te maken. Een volkomen terechte stand op dat moment.

In de rust was er optimisme alom en veel lof voor de ploeg waarin het goed liep. Wel moesten we volgens Hugo alert zijn op de wisselende wind en of de duvel er mee speelde: op dat moment trok die aan. De start was wederom goed; van rechts kwam veel gevaar en de 1-3 hing in de lucht. Jolet ontweek een paar keer een paar doodschoppen (meer uit onkunde/te laat reageren dan door opzet, maar toch). Mette was voortdurend aanspeelbaar, maar was nog ongelukkig in de vootzetting. Saba stichtte van links voldoende gevaar. Josien nam de rol van Isabel over en had het zwaar tegen deze sterke speelster. Ze bleef goed doorgaan in de tweede helft. Paula en Kitty waren solide op de veleugels. Echter: NVC kwam gesteund door de wind goed opzetten en wist met succes de lang bal te hanteren. Janneke ging achterin spelen om het gevaar te beteugelen en Kristien kwam op het middenveld te staan. NVC zette ook de beuk erin. Een handvol echte duwfouten werd niet bestraft en dat maakte net even het verschil. Net als tegen Kadoelen en tegen TABA moesten onze frêle poppekes daarvoor buigen. Twee dekkingsfouten achterin bogen in drie minuten de stand van 1-2 naar 3-2. Het werd duidelijk dat het moeilijk zou gaan worden. Enkele spelers van de tegenstander kwamen goed in hun spel en toonden aan dat deze ploeg niet ten onrechte bovenaan staat. Op een gegeven moment lag een aanvalster van de tegenstander geblesseerd op de grond. De scheids floot niet en vanuit de verwarring die bij Emma onstond pegelde een NVC-er van 30 meter de bal onhoudbaar in de verre hoek: 4-2. Daarna was het op bij de meiden, al bleven we het wel proberen. Een uitblinkende Kristien, die vele kilometers overbrugde en een aantal prachtige rushes liet zien mag daarbij apart vermeld worden. Uiteindelijk werd het nog 5-2, maar dat was vooral voor de statistiek. We haken nu af voor een plek in de top, maar met een aantal mindere tegenstanders voor de boeg kunnen we een goede middenmoter worden.

Wat leren we van deze wedstrijd? Een paar dingen. We hebben echt veel 'voetballend vermogen' in de ploeg. Misschien wel te veel. Een beetje meer je lichaam in de strijd gooien mag best. Ik heb deze wedstrijd geen één overtreding gezien en dat is mooi, maar soms moet je even op de rand spelen als je tegenstander je dreigt te overlopen. Daarnaast is het combineren tot de penaltystip, wat we aardig beheersen, vaak een lust voor het oog. Aan efficiency ontbreekt het dan wel. We moeten oefenen op vanuit die situatie een balletje terugleggen of meer 'blind' voor de goal gaan. Misschien maar eens groot doel op on trainingsveld gaan gebruiken. En wat ook blijkt: we hebben in de D-tjes een paar prima speelsters die volgend jaar een versterking voor de MC-teams kunnen zijn.

Goede lijn wordt niet vertaald in punten: 1-2 tegen VRC

Aan de voorbereiding lag het niet. Weer speelden we met een fors contigent MC1-spelers (de Sarah's, Ellen, Valerie, Julia, Lisa en Gabby. Zelf hadden we Mieke, Isa, Fatosj, Celina, Janneke en Hildegard. Interimcoach Berthon had een heuse opstelling voor de topper tegen VRC MC1 rondgemaild met bijbehorende tactiek. Die staat niet als plaatje; de tegenstanders lezen immers mee :-). De wind, zeg maar bij vlagen storm, gooide weer roet in het eten. De rust werd met een 0-2 bereikt, omdat de bal maar bleef terugwaaien. Helaas lukte het niet om in de tweede helft de boel gelijk te trekken. Mieke maakte nog 1-2, maar daar bleef het bij. Het was volgens Berthon een dubbeltje op zijn kant en dat viel helaas naar de goede kant voor de gasten uit Veenendaal. Weer een tegenstander die we in de terugwedstrijd goed partij kunnen geven en wie weet zit er dan meer in. Meiden van de MC1: enorm bedankt, want jullie eigen wedstrijd ging mede hierom niet door. Volgende week weer met ons eigen team tegen NVC MC1. We weten nu waar we op moeten letten.

Solide zege in Culemborg: 0-5

De eerste zege in de eerste klasse is binnen. Aangevuld met vier spelers uit de MC1 versloegen we Vriendenschaar MC1 met 0-5 (rust 0-3). Ellen scoorde vier maal, Paula de andere.

De KNVB heeft in deze krokusvakantie gewoon een dubbel programma vastgesteld. Op zich wel goed voor ons, want we hebben nog wel wat wedstrijden te gaan. Vandaag waren Kristien, Laura, Emma S (vakantie) en Emma Z (blessure) er niet. Ook Hugo was afwezig dus werd de trainer een keer ook hoofdcoach. De MC1 hielp ons uit de brand: Julia, Ellen, Sarah L en Valerie wilden meedoen. Willem (leider) wilde wel vlaggen en hielp met de coaching (zie foto). Dus hadden we alsnog een brede selectie van 14 spelers en bleek maar dat we een leuke MC-afdeling hebben die elkaar wil helpen. Al zullen de beide onderlinge wedstrijden wel de nodige emoties gaan oproepen.

We waren ruim op tijd in Culemborg en konden daardoor op het mooie complex terecht op het derde! kunstgrasveld om in te trappen. Dat gaat steeds beter; samen een warming-up doen en wat rondootjes afwerken zorgt ervoor dat we goed opgewarmd en als team aan een wedstrijd beginnen. We startten met Ellen en Mette in de spits, met als opdracht om samen flink te zwerven en de verdediging helemaal gek te maken met de positiewisselingen. Saba en Josien speelden op de vleugels en kregen de taak goed door te komen in de ruimtes. Het duo Mieke/Valerie vormde de andere helft van de ruit op het middenveld. Fatosj en Celina speelden op backposities en Isa moest even wennen aan haar rol als voorstopper. Maar in de eerste helft zat ze de aanvoerder van Vriendenschaar goed op de huid en daarmee was hun gevaarlijkste speler eigenlijk wel uitgeschakeld.

De tegenstander had net als wij pas één punt, maar die hadden wel veel meer wedstrijden achter de rug. Direct werd het niveauverschil zichtbaar. Er werd goed en rustig gespeeld en Josien kwam een paar keer goed door op de vleugel. Helaas ontbrak de scherpte bij de afronding. Die was er na tien minuten wel bij Ellen. Ze ging goed door en rondde keurig af. Een paar minuten later lag nummer twee er al in en een grote score lag in het verschiet. Dat gebeurde niet; Vriendenschaar kwam er een paar keer goed uit en als er dan al een beetje gevaar dreigde werd dat door de uitblinkende Janneke teniet gedaan. Sarah L, hoefde haar kwaliteiten als keeper niet eens te tonen, maar aan haar uittrappen en manier van meespelen zie je dat het een prima keeper is. Halverwege de eerste helft wisselden we en kwamen Julia, Paula en Hildegard in het spel. Paula kwam een paar keer goed door en toen Mette een bal net miste stond ze klaar om deze in de kruising te jaren: 0-3. Een meer dan verdiende goal voor haar, na weer een goede wedstrijd. Met deze stand werd de rust bereikt en dat was wat zuinigjes. Een dubbele stand had zomaar gekund. De flankmiddenvelders vulden nog niet helemaal goed de ruimte in, ook al omdat de backs nog niet altijd aansloten. De ruimtes werden daardoor te groot. Dat kan nog verbeteren, maar met deze speelwijze kunnen we op dit moment wel het beste uit de voeten.

In de tweede helft gingen we op dezelfde voet door. Saba nam de plek van (de wat fletse want zieke) Mieke in en maakte indruk met haar spel. Goed wisselend van positie en met veel techniek en inzicht zorgde ze dat de aansluiting met de spitsen goed liep. Valerie speelde prima in de verdedigende rol en sloot in de tweede helft goed aan. Het was wachten op meer goals. Mette had haar dag niet (ze was erg ontevreden over haarzelf, maar iedereen heeft wel eens een mindere dag), anders waren haar eerste goals ook wel gevallen. Ellen ging vrolijk door met scoren; ook de 0-4 en 0-5 waren van haar voet. We speelden de laatste tien minuten gezapig uit. Kansen waren er nog wel, maar het vizier stond niet op scherp.

Het is waar dat de tegenstand vandaag minder was dan wat we de afgelopen maanden zijn tegengekomen. Alleen doen we de meiden dan tekort. Er wordt steeds beter gespeeld, het paniekerige is uit het spel en de ontwikkeling van sommige speelsters gaat heel snel. Het is te hopen dat we nog veel wedstrijden kunnen inhalen. Met NVC en Waterwijk nog voor de boeg en twee maal tegen VRC (die de sterkste ploeg in de competitie lijkt) hebben we zelfs een toppositie nog binnen bereik. Maar dat is voor later. We kijken wedstrijd voor wedstrijd wel hoe het loopt. Vandaag was dat dus dik in orde.

Lentegevoel in Huizen

Er werd niet gewonnen, terwijl we normaal gesproken met een ruime overwinning naar Utrecht hadden moeten gaan. Het zij zo. Het goede spel en het heerlijke weer maakten dat we zeer tevreden terug konden kijken op de uitwedstrijd tegen Zuidvogels MC1. Een 1-1 gelijkspel was ons deel.

We begonnen erg goed. Er was meer rust in ons spel, er werd gecombineerd en eerlijk gezegd kwam dat ook omdat de tegenstand eindelijk weer eens minder was. Mette en Laura kwamen van de vleugels, maar omdat Mette telkens naar binnentrok was er op rechts volop ruimte. Josien en vooral aanvoerder Paula vulden dit prima op. Paula moest bijna aan het zuurstof na afloop, maar ze speelde een puike partij. Achter die dreiging van de spitsen bloeide Mieke op. Ze verdeelde goed het spel, maakte acties en schoot tweemaal tegen de lat en eenmaal op de buitenkant paal. Met links nog wel; een teken dat de aanwijzingen op de trainingen goed opgevolgd worden. Niks pielen voordat je de goede voet hebt bereikt; gewoon schieten als er ruimte is.

Kristien was een betrouwbare post op het middenveld en ze groeit nog elke week in haar rol. Josien en Isabel vulden de linkerflank op en lieten zich fysiek goed gelden. We kunnen nog verder werken aan de balcontrole en handelingssnelheid. Achterin vormden Saba (hoort er al helemaal bij), Hildegard, Celina en Fatsoj beurtelings het blok voor de zeer sterk spelende Janneke. Soms stonden de dames nog verkeerd bij het verdedigen, maar de aanwijzingen werden goed opgevolgd. Alleen kwamen die van de coach, de trainer en de grens (Aad). Dus een beetje verwarrend, niet Fatsosj? Janneke ruimde veel op, maar kwam eindelijk ook weer eens aan voetballen toe. Het lenteachtige zonnetje had een rustgevende werking op de meiden, die de tijd namen om acties te maken, maar tegelijk keihard werkten. Na een dozijn halve en hele kansen ging Mette vlak voor rust goed door op de zoveelste slechte doeltrap en bereikte ze Laura die solide afrondde. De 0-1 was een slappe afspiegeling van de krachtsverhoudingen, maar gelukkig was de eerste gevallen.

In de tweede helft gingen we goed verder, al kwam Zuidvogels sterker naar voren en ook meer aan voetballen toe. De ruimte die ontstond werd goed benut. Kristien en Janneke verzonden de ene na de andere strakke pass op de messcherpe Mette. Die had de pech dat er een goed duo in het centrum stond. We misten Emma Z. nu, die met schoten uit de tweede lijn wellicht nog meer gevaar had kunnen stichten. Toen de 0-2 t/m 0-5 uitbleef begon het Legioen zich te verzoenen met een Italiaanse 0-1. En dan zie je dat er toch nog een gelijkmaker komt. Na een paar goede kansen voor Zuidvogels, waar sterke keepende Emma S. prima optrad, verdedigden we ongelukkig uit. Zuidvogels nam over aan de rand van de 16-meter en via een goed diagonaal schot kwam de 1-1. We probeerden nog een doelpunt te forceren, maar zonder een uitgeputte Mette lukte het niet meer om gevaarlijk te worden. We mochten nog blij zijn dat het uiteindelijk 1-1 bleef.

Het is duidelijk dat we in deze competitie op onze plek zijn. Deze ploeg is de nummer drie, al is dat wel wat geflatteerd. Maar goed: de top 3 hebben we nu gehad en als we zes punten hadden gehad zou niemand dat gek hebben gevonden. Zonder Lot en Emma Z. zijn we natuurlijk behoorlijk wat kwaliteit verloren, maar vandaag stond er een hecht team dat er echt voor wilde gaan. En aantoonde behoorlijk goed te kunnen voetballen. Hetgeen de ouders van de tegenstanders, die vrolijk doch aan het bier gingen na afloop, ook was opgevallen. Al met al een goede middag in Huizen.

Nederlaag met perspectief tegen NVC MC1: 2-4

Op een dag dat je in de ochtend denkt dat het nooit meer goed komt met het weer, kan het 's middags heerlijk zijn om te spelen. Zo ook met onze MC2. De pupillen mochten het veld niet op vanwege het ijs op het veld, maar wij speelden op ons vertrouwde kunstgras gewoon tegen NVC MC1 uit Naarden. Deze club was mede koploper in de eerste klasse, maar dat betekende niet dat we geen kansen zouden hebben. We hadden wel met een gehavende selectie te maken. Emma Z. was geblesseerd geraakt op de training, Celina was ziek; Saba en Mette hadden andere verplichtingen. Gelukkig deden Noortje uit de MD1 en Kirsten mee. Daardoor hadden we slechts één wissel en dat kwam het spel ten goede.

De wedstrijd begon tegen de wind in. We stonden onder druk, maar kregen ook zelf kansen. Mieke en Laura speelden strak op de vleugels en in het midden kwamen beurtelings Kristien en Kirsten goed door. De middenvelders Josien en Isa stonden wat geïsoleerd en zwommen in het begin, maar gaandeweg werd dat beter. Emma S. was een prima doelvrouw. Ze was door haar rug gegaan, maar als ze dan zo keept mag dat wat mij betreft vaker gebeuren. Fatosj, Paula en Hildegard hadden het zwaar op de vleugels, maar wisten dat door veel inzet goed te compenseren. Janneke moest veel ruimen en deed dat soms iets te vlug en slordig. Met iets meer rust in haar spel is de vrouwelijke evenknie van Ruud Krol geboren. Noortje past zich prima aan, maar had de pech dat de nummer 10 van NVC een hele goede speelster was. Ik heb dit jaar nog niet zo'n technisch vaardige speelster gezien; zelfs onze vriendin in de spits van Kadoelen moest het toch meer van inzet hebben en dames uit Houten zijn als collectief sterker.

Affijn; het bleef lang 0-0 en uit het niets kon Laura door een blunder van de keeper 1-0 maken. Het was al weer een tijdje dat we voor hadden gestaan, dus grote vreugde. er kwamen nog wat halve schietkansen en het was goed te zien dat Mieke haar oude vorm weer een beetje oppakte. Er werd goed gecombineerd met Kirsten (prima speelster) en Laura en toen Josien vaker aansloot kwam er nog meer dreiging van rechts. Wel werd met name de nummer 10 van NVC steeds gevaarlijker. Het was weliswaar na buitenspel (Nanne vond van niet, maar op het moment van spelen was het dat wel en dat vond ook vlaggenist Mehmet) dat ze 1-1 kon aantekenen, maar het was niet onverdiend.

In de rust wat aanwijzingen van Hugo en mij. Er moest iets meer rust komen in ons spel. Geen paniek; er is meer tijd en de anderen kunnen helpen door je meer aanspeelbaar te maken. Nu werd de bal nog te snel weggerost. Met de wind mee zagen we genoeg kansen. Die kwamen er ook; Laura ging een paar keer goed door en als ze met links had durven schieten was de 2-1 wel gevallen. Die viel helaas daarna aan onze kant. De nummer 10 ging door; mocht haar lichaam van de scheids gebruiken en zorgde daarmee voor de 1-2. Gelukkig werd het snel 2-2. Kirsten passte goed naar Kristien, die vanuit de ruimte een voorzet/pass gaf waar de keeper onder door liep. Laura kon door goed door te zetten uiteindelijk simpel 2-2 aantekenen.

We gingen er goed voor zitten, want een overwinning leek weer mogelijk. Maar weer lieten we ons teveel terugdringen. Kirsten ging op de nummer 10 spelen en daardoor waren er te veel verdedigers en te weinig middenvelders. Die daardoor niet goed wisten wie wie moest dekken, met een tegengesteld resultaat. Uit een onnodige corner (balverlies bij uitverdedigen) stond een speelster volkomen vrij en ze tikte strak in: 2-3. Even later werd er weer niet goed uitverdedigd en schoot een andere begaafde speelster van NVC prachtig de 2-4 achter Emma, die deze bal nooit had kunnen houden. We kregen nog wel kansen. Kristien vulde goed het gat tussen aanval en verdediging, maar moest te veel zelf doen. De dreiging vanaf de vleugels bleef, maar er zat te weinig achter. Ook de minimaal tien corners hadden meer gevaar kunnen opleveren. De eindstand bleef dan ook 2-4.

Het was een leerzame wedstrijd, waarin de stijgende lijn bij veel speelsters zichtbaar was. Op alle vlakken (technisch, tactisch, conditioneel) gaat het steeds een beetje beter. We gaan de komende weken op de training hard werken om dit verder uit te bouwen. Hugo zal er een aantal keren bij zijn, zodat we in wat kleinere groepen aan de slag kunnen.

Weer die wind

door Hugo
Vandaag de eerste wedstrijd in de eerste klasse. Gelijk tegen de koploper dan maar: Waterwijk uit Almere. Omdat de coach niet wilde dat er een snelle tegengoal zou vallen, hadden we afgesproken dat de verdedigers gedurende die eerste vijf minuten rücksichtlos zouden wegpoeieren. Dat lukte. Maar direct na die eerste vijf minuten konden de meiden uit Waterwijk tijdens een onduidelijke scrimmage voor ons doel de bal over de doellijn prikken. De rest van de eerste helft speelde zich,
vooral door de harde tegenwind waardoor de uittrappen van Emma S. niet verder dan een meter of 20 kwamen, op de Sporting-helft af. Toch hadden we in de rust het idee dat het in de tweede helft wel goed zou komen; zo goed waren deze Almeersen niet (met uitzondering van de werkelijk uitstekende keepster en een bebrilde en zeer balvaste aanvalster).

In de tweede helft was het echter deze goede aanvalster die twee van onze verdedigers in de luren wist te leggen en daarna de bal mooi langs Emma in het doel schoot: 0-2. De MC2-meiden lieten het kopje echter niet hangen en gingen op zoek naar de aansluitingstreffer. Onze verdediging stond verder goed. Janneke en Kristien wisten weer hun gewoonlijk hoge niveau te halen en ook de backs (Fatosj/Paula/Celina) wisten hun directe tegenstanders goed in bedwang te houden. De enkele keer dat Waterwijk er nog eens doorheen kwam vonden ze Emma S (die zeer goed stond te keepen) op hun weg. Het bleek echter ook in de tweede helft moeilijk om onze aanvalsters te bereiken. Nu
blies de wind de aan hun gerichte passes weer over de achter- of zijlijn. Het meeste gevaar in de tweede helft kwam van Isa die aan de rechterkant een paar keer goed doorkwam. Tot echte grote kansen leidde dit helaas niet (snik). En zo bleef het op deze winderige zaterdagmiddag 0-2. Er is goed verdedigd (door het hele team, alweer hoorde de Sportingcoach de opmerking dat de tegenstander hier zo weinig aan voetbal toekwam), maar er moet duidelijk meer rust aan de bal en overzicht in het aanvalspel komen. Er is werk aan de winkel voor trainer en coach!

Jammerlijk, maar niet onverdiend uit de beker

Na de wedstrijd klaagde de coach van JSV MB1 (nog wel speelgerechtigd als MC) dat ze zo slecht hadden gespeeld tegen ons. Het was wel 2-3 geworden, maar toch. Dat verhaal heeft coach Hugo wel vaker gehoord (Delta Sports uit, Kolping Boys). We zijn dus goed in het lastig maken van de tegenstander. Nu dus zelf het spel gaan maken. We begonnen prima met twee goals (Emma, Mette) waarbij optimaal van de meewinds werd geprofiteerd. Kenner Mehmet (vader Fatosj) zag veel verbetering met een maand of twee terug. Allemaal mooie zaken. Maar het was jammer dat binnen een minuut de voorsprong werd weggegeven. Na de rust (2-2) was JSV sterker, maar wist niet te scoren. We waren op weg naar penaties, toen de prima keepende Emma een bal niet onder controle kon houden en het toch 2-3 werd. Niet onverdiend, maar wel jammer dus. Nu volgende week een nieuwe start in de eerste klasse. Dan kunnen we ook ons goede spel, dat we echt in huis hebben, hopelijk weer laten zien.

Een schone lei

Het jaar is al weer even op streek en we beginnen volgende week met de competitie. We zitten in de poule van de MC1 en het lijkt allemaal heel dicht bij elkaar te liggen. Lot gaat haar talenten aanbieden aan de MB1 en we hebben Saba uit de D3 ervoor teruggekregen. Op de eerste training van dinsdag leek het alsof ze al tijden meeloopt. En Saba heeft al meegedaan tegen Kolping Boys, de enige competitiewedstrijd die we wonnen.

Morgen tegen JSV MB1, dat in de beker als MC1 speelt. Ze schijnen ons erg goed te kennen getuige hun website. Herkennen we nog speelsters op die foto's?